Capriccio (Park 600-lecia)

[spirytysta]

Jaskółki kochały się w ukryciu, a teraz
tną gołębie niebotyki, godne uśmiechu
niemowlęcia. Palce wzniesione z gondoli
na wysokość siedmiu miesięcy, ufne w dotyk
koszących fraczków, głaszczą czerwone dachy
małej Wenecji, pluski Płonki, spiekły lipiec
- amalgamat wina, ciasta, różowych szkieł;
ale wyjście odmieni maski, zaskoczy na chwilę
chichoty dwudziestoletnich rozczochrańców.

[Vestka]

Wow...głęboki jest ten wiersz, ale jeszcze tu wrócę by przeczytać go z kilka razy i dokładniej zrozumieć każdy wers.

[maybe]

Palce wzniesione z gondoli
na wysokość siedmiu miesięcy, ufne

Bardzo to ładne :)
A zakończenie sprowadza na ziemię :)

[Krystyna Morawska]

Urokliwe zatrzymanie chwili. Przepiękna poezja

[Tomasz Kowalczyk]

Z przyjemnością...

Pozdrawiam

[spirytysta]

Wow...głęboki jest ten wiersz, ale jeszcze tu wrócę by przeczytać go z kilka razy i dokładniej zrozumieć każdy wers.

:)

Bardzo to ładne :)
A zakończenie sprowadza na ziemię :)

Zawsze muszę dodać trochę dziegciu...

Urokliwe zatrzymanie chwili. Przepiękna poezja

Cieszę się, że przypadł do gustu :)... to małe pokłosie spacerów z dzieckiem :)

Z przyjemnością...

Pozdrawiam
_______________

Dziękuję :) Park jest dość nowy (powstał -chyba - w 2000 r.), więc nie jest to kraina Twojego dzieciństwa... ale tam się naprawdę wiele zmienia na lepsze - zwłaszcza w letnie, słoneczne dni.

[Vestka]

No i wróciłam...i dziś jeszcze wyraziściej odbieram Twój przekaz. Na prawdę ekstra pisanie.
PS. w Krakowie jest podobnie :D.