byłbyś ze mnie dumny

[samsarra]

gdy bez wstydu zdejmuję bluzkę
oddając w jego ciepłe szorstkie dłonie
skórę zagojoną od twoich pocałunków

u mnie wszystko dobrze
nauczyłam się mówić pewniej
podbródek nieść wysoko
byłam po tamtej stronie miasta
ulice przestały wirować
kroki boleć

nie budzisz mnie w nocy
więc powiedz
czy to my krzyczeliśmy nadzy
naprzeciw falom

[Irena]

Nie żebym się czepiała jak rzep, ale coś mi tu nie gra:

byłbyś ze mnie dumny
gdy bez wstydu zdejmuję bluzkę
skórę zagojoną od twoich pocałunków
oddając w jego ciepłe szorstkie dłonie

......wynika / dla mnie/ że peelka nie tylko zdejmuje bluzkę, ale i skórę...oddając się w JEGO ciepłe dłonie.
Czyżby jakiś trójkąt?

Pozdrawiam.

[samsarra]

Tak, to zdecydowanie trójkąt.

[Irena]

...a skórę zdejmuje ?

Chyba powinien być jasny zapis np:

skórę zagojoną od twoich pocałunków
oddaję w jego ciepłe szorstkie dłonie

Co Ty na to?

[samsarra]

doprawdy nie wiem
może teraz?

[Margot]

Dobry wiersz.
Delikatnie podana przekonująca psychologicznie historia dwóch miłości pewnej kobiety. Musiała bardzo kochać tego, którego zamieniła na innego i być z nim mocno związana. Wygląda na to, że być może dalej go kocha ale odeszła aby "mówić pewniej" i "podbródek nieść wysoko". Pierwszy ukochany pewnie ciągle ją pouczał i był niezadowolony z niej. Przywykła do roli ucznia, o czym świadczy tytuł utworu będący jednocześnie początkiem wiersza. Na koniec piękne wspomnienie z czasów, kiedy było razem cudownie i któremu kobieta zdaje się nie dowierzać po tym, jak potoczyło się dalsze wspólne życie i po tym, jak odeszła.

/Myślę, że bardzo dobrze poradziłaś sobie z małą nieporadnością gramatyczną./

Pozdrawiam Cię serdecznie.

[Tomasz Kowalczyk]

Czy to ma być rzeczywiście "trójkąt"? Wynika to tylko z niuansu zawartego w pierwszej strofie, która wygląda już lepiej po korekcie, ale w dalszym ciągu pozostawia uczucie wahania. "Coś" tu nie "płynie", konstrukcję trzeba poprawić.
Z drugiej zwrotki pozbyłbym się powtórzenia:

nauczyłam się mówić pewniej
podbródek nieść wysoko

Najlepsza bez wątpienia trzecia cząstka.

Pozdrawiam

[samsarra]

Dziękuję za interpretację, Margot.

Tak, Tomaszu, coś tu jednak nie płynie.
Im częściej jednak czytam to, co napisałam, tym bardziej czuję się zmęczona sytuacją emocjonalną podmiotu lirycznego.
Niech więc pozostanie to pisanie ułomne. Może później.

[maybe]

Bardzo mi się podoba Twój wiersz, bardzo

[Margot]

Z drugiej zwrotki pozbyłbym się powtórzenia:

nauczyłam się mówić pewniej
podbródek nieść wysoko

Wybacz, Tomku, to nie jest powtórzenie. Każdy z dwóch wersów niesie ważną osobną treść.

[Leon Gutner]

Ja się na konstrukcji białych nie znam ale treść i sposób jej zapisu przypadły mi do gustu.

Z uszanowaniem L.G.

[Hanna L.]

I mnie też się spodobał
Pozdrawiam

[Margot]

podbródek niesiony wysoko jest pozą i nie służy ciekawej całości w wierszu :

W kontekście całego wiersza znaczy co innego, niż napisałaś, Magdo.

Nie można oceniać w próżni, wyjąwszy fragmencik z całego kontekstu.

[samsarra]

Dziękuję, maybe, Leonie, Hanno.

Magdo, dziękuję również.
Obawiam się, że podmiot liryczny bez tej pozy mógłby szorować brodą asfalt.

[Michael]

Życiowy wiersz, Samsarro. Jako autorka możesz być z siebie dumna.


Pozdrowienia.