Zabołockij Nikołaj - Stara bajka
Moderator: Tomasz Kowalczyk
Stara bajka
W tym świecie, gdzie każdy człowiek
niejasną rolę odtwarza,
będziemy się starzeć oboje,
tak, jak to w bajkach się zdarza.
Zagasa, świecąc cierpliwie,
iskierka naszego życia,
i dzień, co przyjdzie niechybnie,
w milczeniu będziemy witać.
Lecz kiedy kosmyk srebrzysty
na skroni twej się pojawi,
na strzępy porwę zeszyty
i wiersz pożegnam ostatni.
Niech dusza drży, jak jezioro,
wkraczając w podziemne progi,
a rdzawe liście trzepocą,
nie tknąwszy powierzchni wody.
Старая сказка
В этом мире, где наша особа
Выполняет неясную роль,
Мы с тобою состаримся оба,
Как состарился в сказке король.
Догорает, светясь терпеливо,
Наша жизнь в заповедном краю,
И встречаем мы здесь молчаливо
Неизбежную участь свою.
Но когда серебристые пряди
Над твоим засверкают виском,
Разорву пополам я тетради
И с последним расстанусь стихом.
Пусть душа, словно озеро, плещет
У порога подземных ворот
И багровые листья трепещут,
Не касаясь поверхности вод.
1952
W tym świecie, gdzie każdy człowiek
niejasną rolę odtwarza,
będziemy się starzeć oboje,
tak, jak to w bajkach się zdarza.
Zagasa, świecąc cierpliwie,
iskierka naszego życia,
i dzień, co przyjdzie niechybnie,
w milczeniu będziemy witać.
Lecz kiedy kosmyk srebrzysty
na skroni twej się pojawi,
na strzępy porwę zeszyty
i wiersz pożegnam ostatni.
Niech dusza drży, jak jezioro,
wkraczając w podziemne progi,
a rdzawe liście trzepocą,
nie tknąwszy powierzchni wody.
Старая сказка
В этом мире, где наша особа
Выполняет неясную роль,
Мы с тобою состаримся оба,
Как состарился в сказке король.
Догорает, светясь терпеливо,
Наша жизнь в заповедном краю,
И встречаем мы здесь молчаливо
Неизбежную участь свою.
Но когда серебристые пряди
Над твоим засверкают виском,
Разорву пополам я тетради
И с последним расстанусь стихом.
Пусть душа, словно озеро, плещет
У порога подземных ворот
И багровые листья трепещут,
Не касаясь поверхности вод.
1952
wiem, że nic nie wiem, ale staram się dowiedzieć,
-
Tomasz Kowalczyk
- Administrator
- Posty: 4449
- Rejestracja: wt 10 cze, 2014
Nieustannie podziwiam Twoje przekłady. To musi być osobny projekty literacki, takki na papierze...
Pozdrawiam
Pozdrawiam
Każdy jest kowalem własnego losu. Nie każdy Kowalczykiem.
Dziękuję bardzo, Tomku.Tomasz Kowalczyk pisze:Nieustannie podziwiam Twoje przekłady.
Pomyślimy... może kiedyś...Tomasz Kowalczyk pisze:To musi być osobny projekty literacki, takki na papierze...
wiem, że nic nie wiem, ale staram się dowiedzieć,
