życie to nie teatr...

[Colett]

"Życie to nie teatr
Lecz gdy śmieję się, to w krąg się śmieje świat!"
Edward Stachura - 1973




tak wiele pragnień kres znalazło
ginąc w nadmiarze rekwizytów
skreślone szminką drwi zwierciadło
i puder w kremie z roli wyrósł

na parawanie wiszą smętnie
kiedyś tęczowe pióropusze
lśnienie cekinów z nocy pięknej
niszczy wczorajszy bukiet wzruszeń

z zakątków życia wyszły cienie
spragnione nowych kurzych stopek
finał spektaklu z przedawnieniem
sprawił że już opadły dłonie

ucichł entuzjazm narratora
pod starym płaszczem z monotonii
po deskach z dumą mknie ironia
nim widz niejedną łzę uroni

***

kurtyna spadła zawstydzona
ideał zniknął wraz ze światłem
i tylko los szelmowsko trąca
czaszkę Yorika przed antraktem