Gdy morza parują

[NathirPasza]

jestem żeglarzem
pływałem po wszystkich twoich morzach
zwiedziłem cztery porty na czterech krańcach
nie darowałem nawet przystani styksu

unoszę się teraz delikatnie
kołysany falą drgań ostatnich przed burzą

jak bardzo chciałbym zacumować tu na stałe
rzucić kotwice w otchłanie czarne
i zasypiać z obrazem brzegu tęczy

Bóg to jeden wie
lecz ląd ten nie ma proroków nad dzikość

jutro wyznaczę nowy kurs
według dwóch gwiazd świecących najjaśniej
ku wirowi na środku tej topieli

a później

czeluście się rozstąpią bym znalazł przeznaczenie
utonął w nim zachłysnąwszy się własnym oddechem
nie pierwszym a mimo to niepowtarzalnym

przy akompaniamencie śpiewu
tego który nadyma moje żagle