Wątpliwości

[Jan Stanisław Kiczor]

Wątpliwości

Gdy sam jestem, bez ciebie, to chłodem przenikam,
Echo kształtów nabiera w pustym przedpokoju,
Drażni wciąż dochodząca zza ściany muzyka,
Wkurza zapach maciejki i zieleń powojów.

Gdy przychodzisz, to jakby, sam się onieśmielam,
Serce gra jak na werblach, ja cały w lansadach,
W rozkoszach się aromat ogrodu powiela,
I pustka już zanika, wszystko z wszystkim gada.

Lecz gdy jesteś za długo, to jakiś niepokój,
Wyzwala myśl co dręczy coraz to natrętniej,
Że mi jakoś brakuje pustki w przedpokoju,
Że muzyki zza ściany posłuchałbym chętnie.

Tak źle i tak niedobrze, wiec myślę znów sobie,
Jak jaźni mej dwoistość zmienić dość bezpiecznie,
I jawi mi się z głębi pomysłów podpowiedź:
Byś była ze mną nocą, a w dzień – niekoniecznie.