brak sposobu

[Colett]

na pustkę w głowie brak sposobu
gdy sens istnienia w chmurach błądzi
więc może pora szklanki potłuc
by życia ciszą znów nie okryć

***

nieładem myśli grzeszę w nocy
gdy twoim dłoniom mocy brakło
choć ciało łukiem nadal prosi
je zignorować nie jest łatwo

na przyspieszony gdy dotykasz
chwilą kradzioną w nocy tańcem
sposobu brak od kiedy impas
świętuje sukces w pustej szklance

stawianie zapór wbrew potokom
niedokończonych kiedyś rozmów
jest jak wskazówka nie tą drogą
jak węzeł który się nie rozplótł

***

na pustkę w głowie brak sposobu
talentu wróżki od pokoleń
też nie posiadam ale odczuć
tego już tobie nie pozwolę