artomiuk ucieka z miasta

[Anonymous]

[size=99px]artomiuk ucieka z miasta [/size]


podążam za cieniem
lasy pełne butelek
płaczę

czytam listy od braci
zmarłych wiele lat temu
zrywam kolejną pięczęć
baranka

niebo śmieje się dalej
anioł w krzakach
sapie

znalazłem wisiorek
z poezją przybitą
do krzyża

październik 08

[Anonymous]

Dobra, więc podmiot szuka miejsca, w którym będzie mógł być sam, nie chce płakać przy ludziach, pokazywać swoją słabość. Wpada do lasu, tam czyta listy, a może wspomina po prostu bliskich. Nie za bardzo rozumiem, co to pieczęć baranka. Chyba, że pieczęć należy do 2 strofy i odnosi się do pieczęci na listach, natomiast baranek już do następnej: baranka niebo - niebo Chrystusa, czy coś takiego. Niebiański śmiech - szyderczy, karykatura anioła onanisty, a potem wisiorek. Może to podmiot wpadł w trans, popisał coś i jak się ocknął to już wierszydła były.
Nie przepadam za aniołami w tekście, choć niejednokrotnie myślę o przyłączeniu ich do bohaterów. Co do puenty też nie rzuca na kolana, coś tu jest nie tak - niby skąd ten wisiorek i co to ten wisiorek? szkaplerz? i na jakim wisiorku mieści się poezja? czy to może dopasowane do hasła - wszystko jest poezją?

[Marcin Dydyna]

Wiersz wymowny i przekonujący. Powiem więcej - poruszył mnie. To jeden z tych Twoich wierszy, do których na pewno jeszcze wrócę.

Pozdr.

[Mariola Kruszewska]

I ujrzałem: gdy Baranek otworzył pierwszą z siedmiu pieczęci, usłyszałem pierwsze z czterech Zwierząt mówiące jakby głosem gromu: Przyjdź!. I ujrzałem:
Oto biały koń, a siedzący na nim miał łuk. I dano mu wieniec, i wyruszył jako zwycięzca, by [jeszcze] zwyciężać
[quote=""anima""]Dobra, więc podmiot szuka miejsca, [/quote] Szuka miejsca, ale dla siebie, w świecie współczesnym. Miota się. Pije. Nie ma wzorców i idei. Nie ma przyjaciół. Nie ma wiary. Nie ma nadziei. Czuje się igraszką w rękach losu. Dokąd uciec? Do poezji, w której ukryć można to, co boli najbardziej.
Witaj w Ogrodzie.

[Anonymous]

Ok - jak czytam w zdekodowanej wersji emde, to mi się nawet podoba ;) takie typowe dla nas.

[Sosna]

Taki Twój, pełen niepokoju, poszukiwań, jeszcze bez miejsca. Pozdrawiam

[Anonymous]

dziękuję za komentarze.


pozdr.

[stary krab]

Bardzo treściwy utwór. I poruszający.

[Jolanta Kowalczyk]

Tytuł sprawia wrażenie nazwy rozdziału opowiadania : "Przygody Artomiuka"
[quote=""Paweł Artomiuk""]zrywam kolejną pięczęć
baranka [/quote]
Ciekawe nawiązanie do symboliki apokaliptycznej. Warto wspomnieć, że tylko Bóg może zerwać pieczęć baranka. Czyżby peel wcielił się w rolę (Poety) Wszechmogącego i jest w wstanie wskrzesić poezję przybitą do krzyża?
Bardzo podoba mi się "wisiorek". Świetna gra słów.
Trochę pokręcę nosem przy płaczu i sapiącym aniołem w krzakach... <img>

Ciekawa delir(y)ka, która swoim klimacikiem przypomina mi książkę Jerzego Pilcha:"Pod Mocnym Aniołem"

Pozdrawiam

Jola

[Anonymous]

Bardzo treściwy utwór. I poruszający.

dziękuję Władku

Tytuł sprawia wrażenie nazwy rozdziału opowiadania : "Przygody Artomiuka"

miał być bliski, utożsamiać autora z peelem

Ciekawe nawiązanie do symboliki apokaliptycznej. Warto wspomnieć, że tylko Bóg może zerwać pieczęć baranka. Czyżby peel wcielił się w rolę (Poety) Wszechmogącego i jest w wstanie wskrzesić poezję przybitą do krzyża?

to jest wiersz, każdy może mieć inne odczucia
zapomniałaś o braciach:

czytam listy od braci
zmarłych wiele lat temu

<img>


pozdr.