monolog z tą samą co zwykle

[Anonymous]

[size=99px]monolog z tą samą co zwykle[/size]


Irenie Zborowskiej w podziękowaniu
za "Maleńkiego"


chciałaś abym stał się twórczy no to jestem
jestem zabójczo-twórczy
dokładnie tak jak ty stworzyłem samego siebie
metamorfoza była zagrożeniem
wieczna zima

kalendarzowe płatki jadłem na śniadanie
o smaku jasnego piwa
po zmroku

byłem platkiem i kłębkiem zarazem
niepokój
niczym plagi egipskie
zwalone ściany sprzeniewierzeń i prokreacji
dzieciak przy oknie

dzieciak uciekający ze szkoły

[Irena]

Paweł.. <img> to jest niesamowite :!: :!: ...od roku publikuję w necie i nigdy mnie :!: :!: nikt nie wzruszył tak jak Ty tą dedykacją. Jak już Ci mówiłam ,wiersz był o człowieku tak samo wrażliwym jak Ty.....jak na Tobie wywarł on takie wrażenie, to, jeśli maleńki czytał go, to może zobaczył siebie...a może i inni odnaleźli kawałek swojego odbicia za szybą....
Chciałabym,żebys nigdy nie był:
[quote=""Paweł Artomiuk""]byłem platkiem i kłębkiem zarazem [/quote]...niepokoju..


Bardzo serdecznie....Ir....dziękuję !

[Mariola Kruszewska]

[quote=""Paweł Artomiuk""]kalendarzowe płatki jadłem na śniadanie [/quote]To jest dobre!

Wiersz - bardzo silny ładunek skondensowanych emocji.

[Anonymous]

Paweł.. to jest niesamowite ...od roku publikuję w necie i nigdy mnie nikt nie wzruszył tak jak Ty tą dedykacją.

byłem Ci winien ten wiersz...
ciesze się że mogłem odpłacić wzruszeniem... <img>

Wiersz - bardzo silny ładunek skondensowanych emocji.

dziękuję Emde.. dziękuję też za to że jesteś jedną z nielicznych osób
które prawie zawsze zostawiają u mnie swój ślad... <img>


pozdr.

[Mariola Kruszewska]

Lubię Twoje wiersze. Mają coś, co bardzo często każe mi stawać po ich stronie -wygrażanie pięścią i krzyk niezgody przez zaciśnięte gardło.

[Anonymous]

platkiem

"ł" uciekło ;)

trochę z tym kreowaniem siebie nasunął mi się Przyboś :)

[megi]

[quote=""Paweł Artomiuk""]monolog z tą samą co zwykle [/quote]oby nie doszło do dialogu <img>

Lubię emocje w wierszach, podoba mi się.

[quote=""Paweł Artomiuk""]byłem platkiem i kłębkiem zarazem
niepokój
niczym plagi egipskie
zwalone ściany sprzeniewierzeń i prokreacji
dzieciak przy oknie [/quote]ten fragment to bardzo trafna charakterystyka peela z Twoich wierszy Arti

[Alicjazz]

Wzrusza mnie ta historia, wiersz jest z tych "do bólu"

pozdrawiam serdecznie

[Anonymous]

ło matko!...dziękuję wam bardzo :ukłon: :ukłon:

pozdrawiam ciepło

A.

[Mirek]

jesteś wielki rzekłem ot co i za wiersz :ukłon:

[Anonymous]

dziękuję Mirku :ukłon:


pozdr.