nawet nie

[Hanna Dikta]

żartowali
opróżniając metodycznie
strona po stronie
książkę twojego życia
tysiące niegotowych chwil
to już piąta dzisiaj

wyrzucili bez pożegnania
w rdzawym strzępie waty
pierwszy krzyk i sukienkę w maki
wiarę i nadzieję

piersi płakały miesiąc
ja nie mogłam wcale
przecież nic się nie stało

w pustej ramce na ścianie
dwa milimetry twojej nieobecności
zapach skóry barwa oczu i głos

szelest skrzydeł z bibuły
nad ranem

to nawet nie człowiek

[stary krab]

Przerażający tekst. Jak bilbord przestrachu. :łzak:

[Abi]

Haniu, poruszyłaś naturę psyche
od początku, gdzie słyszę strzępki rozmowy personelu m.
nie zważającego na..., którego zżera rutyna
poprzez traumę kobiety, usiłującej pomóc samej sobie
myślami, słowami:
przecież nic się nie stało
to nawet nie człowiek

celnie zastosowałaś italikę
trafiłaś jak kobieta do kobiety
głębokimi pokładami

pozdrawiam
Abi

[Anonymous]

witaj Haniu
jest wiersz i to jaki
poruszyłaś najgłębsze formą i treścią
jak spętany
pozwoliłem się prowadzić Twoim wersom

wiarę i nadzieję

zastanawiam się czy potrzebne , gdy te , co je poprzedzają , są wystarczająco rozdzierające
ukłony
p.

[Tomasz Kowalczyk]

Myślę, że tylko nieliczni potrafią się utożsamić z Twoim wierszem. Jeżeli to następuje, identyfikacja jest całkowita i bolesna...

Pozdrawiam

Tomek

[Hanna Dikta]

Cieszę się, że wiersz nie pozostawił Was obojętnymi. Krabie, hm... myślisz, że za mocno? Abi, z Twojej interpretacji rzeczywiście wynika, że trafiłam "jak kobieta do kobiety". Super. Tomku, myślę, że masz dużo racji. To dość specyficzna tematyka. Pawle, możliwe, że wskazanym przez Ciebie wersem za dużo dopowiedziałam, muszę nad tym jeszcze pomyśleć. Pozdrawiam Was serdecznie i dziękuję pięknie za odwiedziny. :)

[Irena]

[quote=""Hanna Dikta""]szelest skrzydeł z bibuły
nad ranem

to nawet nie człowiek[/quote]

Czasami im mniej dosadnych określeń się używa , tym bardziej zaboli........
Mnie trafiłaś szelestem skrzydeł z bibluły...


Serdecznie......Ir

[Jolanta Kowalczyk]

Za duży ból, żeby ....
Piękny wiersz.

Pozdrawiam

Jola

[Hanna Dikta]

Ireno, Jolu, dziękuję i pozdrawiam :)

[Anonymous]

[quote=""Tomek""]Myślę, że tylko nieliczni potrafią się utożsamić z Twoim wierszem. Jeżeli to następuje, identyfikacja jest całkowita i bolesna... [/quote]

sukienka nie była w maki

sza

[Maria Nowak]

żartowali
opróżniając metodycznie
strona po stronie
książkę twojego życia
tysiące niegotowych chwil
to już piąta dzisiaj

wyrzucili bez pożegnania
w rdzawym strzępie waty
pierwszy krzyk i sukienkę w maki
wiarę i nadzieję

-to najbardziej moje jest...
Kilka razy czytałam i ażmnie dreszcze przeszły.

Myślę, że tylko nieliczni potrafią się utożsamić z Twoim wierszem. Jeżeli to następuje, identyfikacja jest całkowita i bolesna...


sukienka nie była w maki

sza

-nieee.. sukienka była w zielone stokrotki..

[Hanna Dikta]

Saharo, Mario .......................... Pozdrawiam :)

[Anonymous]

Nic dodać nic ująć. Popowracam sobie jeszcze do tego wiersza by porozumować .
Ładnie piszesz

[Mariola Kruszewska]

Jak Abi.
Chylę czoła.

[Sosna]

Pochylam się nad tekstem. Pozdrawiam