Przejmujący wiersz. Przenika ciemnością i listopadowym chłodem. Szczególnie zapada w pamięć trzecia strofa, chociaż widzę jej ostatni wers bez "linią" i "pętlą":

gdy horyzont staje się liną

Pozdrowienia

Leon Gutner pisze: ↑pn 05 gru, 2022 Skurczona droga przed i potem. Znajome tony dzwonów.
Stary brudny hotel własnego sumienia.

Podobnie jak Tomka, mnie również najbardziej trafił ten fragment. Po prostu świetny

Mam często wrażenie, że to światło coraz bledsze, a może go nigdy nie było. Ale nadzieja zawsze gdzieś się tli. Pozdrowienia

W pierwszej części wiersza czytelnik musi stawić czoła obrazowi iście katastroficznemu. Niestety, jest to codzienność tak blisko nas. W drugiej części mamy wizję ogrodu pełnego słońca i kwiatów. Ten kontrast bardzo oddziaływuje na wyobraźnię i dodaje otuchy. Potrzebujemy takich pięknych wierszy :roz...

Vesper pisze: ↑sob 26 lis, 2022 jeśli jesteś
w końcu znajdziemy drogę
będziesz wiedział
jak przejść labirynt

I tu odnajduję nadzieję:)
Wiersz jest dla mnie tęsknotą za uczuciem i bliskością. Płomienie symbolizują pożądanie i zatracenie się.
Pięknie napisane

Leon Gutner pisze: ↑pt 25 lis, 2022 tacy prawie jak z drzew
z chmur przestrzeni i jeszcze
z ciemnych godzin i z łez
co czasami są deszczem

Oj, jak pięknie:) Już zaczynam nucić. Przeczytałam bez "z" przed "łez".
Pozdrowienia

Wiersz bardzo mi się podoba. Jest pełen ciepła, czułości i ma w sobie to mgnienie szczęścia. Przeczytałam bez kilku słów w części pierwszej: i znowu ukłuło ją szczęście czuła się kolorowanką od błękitu jego oczu po jej rumieńce zachwyconą barwami które wyczarowywały jego dłonie Pozdrawiam serdecznie...

Świetnie i intrygująco. Za każdym czytaniem odkrywam nowy pokład znaczeń.
Pozdrowienia

Wiersz jest mi bardzo bliski, bo ja również mam taki dąb. Mój na szczęście ma się dobrze. Wyobraziłam sobie okolicę bez niego i to naprawdę trudne.
Pozdrawiam ciepło

Śnieg się posłuchał i właśnie dzisiaj zasypuje cienie u mnie za oknem. Piękna poezja

Perełko, Tomku, Boogie, Hanno, Vesper, Maybe, Leonie, Lunatyku, Wilgo, Mariuszu - dziękuję za chwile z wierszem. Wasza obecność i słowa są dla mnie bardzo ważne:) W wierszu powrócił cmentarz z dzieciństwa. Chodziłam tam często z babcią i siostrą. Było mnóstwo starych drzew i ptaków, a wiosną kwitły ...

Bardzo sugestywnie i kusząco odmalowałaś ten schron. Wiersz do którego się wraca

Leon Gutner pisze: ↑ndz 20 lis, 2022
Z wiekiem istotnieją wiersze. Tak jakby tylko one rozumiały dokąd
tak naprawdę odchodzimy.

I to mi się podoba Jak i cały wiersz

Świetnie skondensowany portret natury ludzkiej, a przynajmniej jej istotnej części. Jest w wierszu siła i magnetyzm