Wilgo, leo, pięknie dziękuję za wizytę i słowa pod wierszem

Cieszy mnie, że coś się spodobało. Pozdrawiam serdecznie

Irenko, Vesper, bardzo dziękuję

Vesper, Lamima

To stary wiersz, sprzed kilku lat.

Na jej ręce jeszcze czeka brudna podłoga, chleb, czajnik, łóżko i ciało. Ciężkie, bliskie. szybki oddech znikąd i zewsząd. Ciepły szept jak sekret zamknięty w ułamkach spojrzeń. Otwiera delikatnie drzwi. Powtarza jego imię. Szorstko, bez zdrobnień. Chciałaby odpocząć, zatrzymać się, przysiąść na tam...

Dziękuję, za deklarację, którą zaczynasz swój wpis. Bardzo mi miło. I za wnikliwą analizę stylistyczną. Wiem, ze bardzo łatwo pozbyć się mankamentów, o których piszesz, ale nie mam pewności, czy takie zmiany chcę wprowadzić: to miała być opowieść o dorastaniu. a jest o stracie, o starości, o wyznacz...

Leo, z wdzięcznością

Vesper, pięknie i wnikliwie piszesz o odczytaniu wiersza i przemyśleniach z nim zwiazanych.

Dziękuję, Tomku, i za opinię i za subtelną sugestię.

Piszę po raz drugi, bo moja odpowiedź utknęła gdzieś w wirtualnym świecie. Wiersz powstał wczoraj, nie nanosiłam żadnych poprawek, ot świeżynka. Być może wprowadzę jakieś zmiany, ale jeszcze nie teraz, nie na tym etapie. Dziękuję za lekturę i podzielenie się swoimi refleksami pod moim tekstem. @Leon...

śni mi się las. z bezlistnych gałęzi noce spadają prosto w moje oczy. nic nie jest na swoim miejscu, jakby zdarzyło się przez przypadek. głodne ręce wyrywają źdźbła, szukając resztek ciepła. nasiąkam zbutwiałą wilgocią, chodzę po śladach. pod palcami czuję kruche kosteczki otulone miękką i wilgotną ...

Piękny wiersz, Vesper, i piękne zakończenie:
jeżeli przyjdziesz
nie obiecam nic
ponad słodko-gorzki zachwyt

to miała być opowieść o dorastaniu. a jest o stracie, o starości, o wyznaczaniu granic przez martwe słowa. dzieciństwo jest jak zlizywanie lukru ze wspomnień. dobrze, że mogę do niego wracać ale od wczoraj nosi mnie luty, w przemoczonych butach. czuję tylko pieprzone zimno, szron na drzewach skrzy s...

Od razu dodam, że to stary wiersz, ale tutaj go jeszcze nie było.

mój prastary duch mieszkał w kozie i palmie doświadczał okrucieństwa walki uczył się cierpliwości od rybaka po raz kolejny przyszedłem na świat w Wilnie jako syn żydowskiego księgarza z dzieciństwa pamiętam kołyskę utulną długie noce pustkę i chłód ogrzali mnie chasydzi światło dotykało wileńskich p...

Dziękuję, ćmo, za wizytę i słowa pod tekstem