Niezwykle udane malarstwo słowne. Pozdrawiam

Po prostu wzruszający, niebanalny wiersz. Przeczytałem z zapartym tchem. Pozdrawiam

Cały wiersz zapadł mocno w serce, jednak podzieliłbym uwagę Cortessy w kwestii uniwersalności. Pewnie łatwiej bym się zidentyfikował z peelem, gdyby nie było imion. Pozdrawiam

Poruszający cykl wierszy się zakończył. Wydaje mi się, że będziesz chciał odświeżyć temat innym spojrzeniem, u=inną perspektywą, inną zadumą... Pozdrawiam

Gdzieś dawano łyk wody, która powoduje zapomnienie. Chyba przydałaby się bohaterowi wiersza. Pozdrawiam

I mnie spodobał się Twój wiersz. Zgadzam się z Mariolą - puenta mogłaby być nieco bardziej zmetaforyzowana. Pozdrawiam

Już jutro pełny pierwszy dzień wiosny. Piękna, obrazowa narracja... Pozdrawiam

Żywe krajobrazy w Twoim wierszu. Z przyjemnością przypomniałem sobie dzieciństwo. Pozdrawiam

Piękny wiersz! pozdrawiam

Czytam Twój wiersz za każdym razem inaczej. Kolejne czytanie wprowadza nowe elementy, dostrzegam coś nowego. Arcypoetycki utwór! pozdrawiam

Zachwyciłem się Twoim wierszem. Zrobił na mnie wrażenie. pozdrawiam

Pierwsza strofa jest po prostu świetna!
Pozwól, że zaproponuję drobną zmianę w drugiej:
"ptak uwięziony pod kratami żeber
przestanie tłuc nerwowo skrzydłami
jeśli przypomni sobie
że został stworzony nielotem"
Dzięki tym zabiegom płynniej mi się czyta. pozdrawiam

Piękny wiersz! Jednak ucieczka w jasność jest możliwa tylko wtedy, kiedy naruszona zostanie pewna reguła przyrody. pozdrawiam

Obyśmy byli jako te ptaki, którzy nie czują żadnych ograniczeń! Oby zawsze mogli dolecieć do "stubarwnej wstęgi"! pozdrawiam