bardzo fajny wiersz :-)

zwyczajny wiersze o miłości bywają banalne tak sentymentalne że budzą politowanie i rodzi się grymas na widok czerwonego serduszka w dłoniach potrafią też być obrazoburcze cierpią rzucają się na kolana jak rejtan i rozrywając ciało na poły ukazują tętniące ociekające pełne poodrywanych żył ach... c...

tuż obok żona już śpi źle się poczuła ośmiogodzinny dostarczyciel stresu popsuł drukarkę (tusz z rzęs zostawiła w łazience) chłopaki składają ludzika zabawkę wyobraźnia wokół tętni żywym srebrem i chcą abyśmy robili to razem (tuż pod rzęskami miga niedorosły świat) pies w przedpokoju trąca nosem me...

chyba pierwszy Twój wiersz, który tutaj czytam, i który mnie zaciekawił :-) jest w nim prawdziwe życie (niewydumany problem), bliskość choć mam parę małych uwag odnośnie składni: dla dzieci nie mam nic tylko śnieg i mróz uśmiechów zabrakło już --> zabrakło uśmiechów przytulanki z kołysanek usypiają ...

jest tu fajowo :-)

taki fajowy klimacik

Martap pisze:fajny pomysł i wykonanie tylko te suszone korale gzybow jakos tak tandetnie

to zazwyczaj były borowiki, podgrzybki, koźlarze, a więc odmiany szlachetne, nie
jakaś tam tandeta

Dzięki Marto za komentarz

voytek72 napisał/a: czy kochała ją też matka? zapewne. ale dokładnie tego nie wiemy. Oj, to nie jest najlepszy przykład poezji. zapewne. ale dokładnie tego nie wiemy. rudno zając jednoznaczne stanowisko- oczywiście w stosunku do faktów dlatego też nie zajmuje stanowiska. mariolu, Bożeno, Basiu - dz...

a widzisz, błąd w interpretacji
to ja może, już sobie pójdę, douczę się kilku
w razie jakiejś wycieczki w góry może się przydać ;-)

Ale kombinujesz! :P
ja bym ten tekst okroił do samego sedna:


Pozytywka

pytasz mnie
po co oddycham

a ja staję na palcach
sięgam do górnej półki

ostatnie twoje wiersze emanują strasznym pesymizmem, jakby brakiem woli życia (jak się toczy to się toczy, jak się zatrzyma to też się nic nie stanie) myslę, że dać się wtłoczyć w ten mechanizm to najgorsze co mozna w życiu zrobić, że całe nasze życie polega na radości uskakiwania, choćby na chwilę ...

czyli teraz mamy rok 520 p.p.k.d.a. (po przybyciu kolumba do ameryki) ;-)
ciekawa retrospekcja, choć zawężona tylko do północnych rejonów nowego lądu.

wynika z tego że każdy z nas zna średnio osiemnaście tysięcy słów (fiu... fiu...)

wiersz dobrze się czyta. zapada :)

a przeczytało mi się z przyjemnością :-)

trochę się bałem jak zostanie odebrany ten tekst, jego temat
(wiadomo, co czytelnik to mozliwa inna interpretacja),
ale po twoim komentarzu atoja
widzę, że przynajmniej w jeden sposób odbioru
trafiło celnie.

dzięki :-)