Nie grałam w dwa ognie, bo zawsze obrywałam w okolicy żołądka albo nerki. Porównanie jednak trafne. Właśnie, wygrywa, kto pierwszy zgaśnie. Taka jest przewrotna natura jesieni

Wciąż liście stoją na warcie ogonków barw zeschłych za to (bez)pośrednich – Jesieni ukochana która jesteś – słońce – zatrzymaj z ciepłem niczym oddech mój czyli powietrze Niepowtarzalnym ten czas zwany wiecznością. I chwila co niby wieczność trwa wetknięta w wazon przejrzysty zżółkłą witką leszczyny...

Nie tyle z nią - po prostu - jestem. Niedługo będę "Panią Zimą". A później? Później już zmartwychwstanie :-) :-)

Czasem pomocna dłoń sama potrzebuje pomocy :-) Nigdy nie zapomnę jednego, chorego na Parkinsona pana, który podawał mi rękę, kiedy wysiadałam z taksówki. Miałam zabandażowaną kostkę prawej nogi.

Do d**y z tym wychowaniem! Dobrze, że "pieprzyć" a nie gorzej :roll: :P