Wszystko szybko mija, ale najważniejsze jest to, żeby nadążyć, ale nie wyprzedzać. Nagle świat skręci w inną stronę i znajdziemy się w ślepym zaułku...

Pozdrawiam

Vesper pisze: ↑pn 01 kwie, 2024 gdzieś na pograniczu jawy i snu
balansuje pomiędzy
cieniami

Pas ziemi niczyjej, gdzieś między dwiema przeciwstawnymi rzeczywistościami...
Jak je zmetaforyzować...

Pozdrawiam

Pozostanie... Bez względu na element wiary, z jakim przedstawia się to zdarzenie.
Piękny wiersz!

Pozdrawiam

Ktoś, kto rozświetli mrok, uzdrowi słuch.

Pozdrawiam

Interesująco napisany wiersz, a najbardziej spodobała się puenta. Tytuł był dla mnie zagadką do momentu zerknięcia w internety.

Pozdrawiam

Krajobraz pełen emocji. Każdy może spojrzeć na wiersz przez pryzmat własnych i dostrzeże coś innego.

Pozdrawiam

Gratulacje za misterne tłumaczenie, Lilu!

Pozdrawiam

Z przyjemnością odczytałem wrażenia bohaterki powstałe w jednym z jej genius loci.

Pozdrawiam

Piękny wiersz stwarzający osobistą historię u czytelnika. Uniwersalizm poezji polega przecież na utożsamieniu się czytelnika z podmiotem lirycznym. U mnie to przyszło bez trudu.

Pozdrawiam

Nie powinno się na siłę zatrzymywać (ludzkiej) natury, bo często odzywa się ona w najmniej spodziewanym momencie. A boskie ślady tylko w zakurzonych księgach, po które sięgają jedynie specjaliści...
Piękny wiersz, Krysiu...

Pozdrawiam

Przepiękny, niezwykle sugestywny erotyk...

Pozdrawiam

Miałbym kilka uwag odnoszących się do wiersza. Generalnie odnoszą się one do powtórzeń. niebo nie odbija barw rozmazało tęczę i płacze świat bunt pomieszany z lamentem krzyczał wniebogłosy a fala brawurowo bez skrupułów szaleńczym pędem kradnie krwawicę Poprzedni wers sugeruje już to, co zaznaczony ...

To chyba najlepsza poezja Twojego autorstwa na "Ogrodzie Ciszy".

Pozdrawiam