:P si seniora, molto grazie ;-)

dzięki :-)

Wywalić "korzenie"? :roll: megi, co sądzisz?

Cieszę się pluszowo, że tak się spodobał :-)

Mimo wszystko? Nie bardzo rozumiem...
Może nim spłonie wiedźma, listy-liście, kolejny dzień, zachowa się we wrażliwości jakiegoś "późnego wnuka" skrawek trudnego optymizmu?

spłonął listopad na stosie zadusznych melancholii. czy nadaremno pragniemy ocalić tężejące w czerni źrenic kolory? trwale przytulić palcami dziecinny plusz uśmiechów gniecionych jak śmieć, stawianych do kąta przez los i krzywe spojrzenia? dziś opowiadam sobą tajemnicę ocalenia za cenę pożegnań ciężs...

Bo tęsknotę za słodyczą mamy w sobie od urodzenia. Wyssaną z mlekiem. Kwaśno robi się w trakcie dorastania i może właśnie dlatego wzmaga się w nas tęsknota za zapomnianym smakiem słodyczy? <img>

He,he! I o nafcie było <img> O przyjacielu nieuczony mój bliźni z tej czy innej ziemi wiedz, że na trwogę biją w dzwony króle z panami brzuchatemi Wiedz, że to bujda, granda zwykła, gdy ci wołają "broń na ramię" że im gdzieś nafta z ziemi sikła i obrodziła dolarami że coś im w bankach nie sztymuje, ...

Wyrazisty. Czasem przez wiersz można więcej powiedzieć, wywnętrzyć, niż wyrazić własną fizjonomią, czy gestem. Nie wszystko jest widoczne dla oczu, a serc dziś brak - parafrazując Małego Księcia <img>

smakuje, jak gęsty wrzosowy miód <img>
tak sobie tylko myślę - czy potrzebne jest podkreślenie przez dopowiedzenie:

dotyk przypomniał mi jak bywało ciepło

podmuchy niosą ze sobą chłód nocy

- bo dla mnie tworzy się opozycja już bez "ciepła", zwykle "bywa" tak, że dobrze wspominamy <img>

Bożeno, najmocniejsza esencja tkwi według mnie w dwóch ostatnich strofach. Na swój użytek czytam je tak: czasem w porze dzikich gęsi tworzy portrety ludzi nie używa tęczy wystarcza szarość na rozbielonym płótnie dorzucam brązy dźwięk dzwonu uniesie się w przestrzeń ponad rozum Pozdrawiam w kolorach ...

Dzięki Bożenko <img>
Zdaję sobie sprawę, że ani prosty, ani lekki nie jest. Może stąd tak mało osób chce coś więcej napisać <img>

kurz na klawiaturze ociepla stosunek do braku kontaktów osobistych. rozwarstwienie pyłu na palcu jest bliżej życia niż robaczywe znaki odciskane w glinie - pieczętuje nas zwietrzałym czasem, pocałunkiem. zapadam po pas w cudze oczekiwania bez nadziei zabliźnienia. jeśli zdążę dotknąć słońca nim zost...

Dorzucę jeszcze tekst Antoniego Libery - do przemyślenia, a może jako pretekst do dalszej dyskusji <img>

http://www.szkolaczytania.org.pl/news/a ... m=facebook

Szczery do bólu. Często zastanawiam się, czym dziś jest sztuka. Totalny odwrót od tradycji, gorączkowe próby zlepiania przypadkowych fragmentów zaczerpniętych z rzeczywistości postrzeganej często w chory sposób. Kiedyś sztuka miała po platońsku - budzić w odbiorcy poczucie piękna i dobra, z czasem e...

Peelko, nie licz, a jeśli już to tylko toasty lub dodane do siebie cyferki :-)
Kobieta, to przekorne stworzenie <img>