Żałuję, że wkleiłam ten tekst i jeśli można usunąć, byłabym wdzięczna. Pozdrawiam.

w zielone ramki oprawioną
ustawiam twoją fotografię
po lewej stronie łóżka
jak zwykle będziesz
przy moim boku
spała

czasem dotknę zimnego szkiełka
nie powiem nic nikomu
bo mało kto zrozumie
jak można opłakiwać
kota

Troszkę zbyt moralizatorskie w moim odczuciu. Podoba mi się gniew - [/i] kotwica nie znajdująca[/i]
zaczepienia.

Refleksja ładniejsza od modlitwy. Pozdrawiam.

Za wytrwałość Mirku <img>

Dziękuję Alouette. Czyjaś jeszcze para oczu zawsze się przydaje. Masz rację, można było opuścić "solidną podstawę" i "łatanie". A inwestora ewentualnie ująć w nawias.
Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam <img>

na początku był chaos sporo krzyku koparka betoniarka bo grunt to fundament solidna podstawa z niej wyrosły w pocie czoła niejednego z nóg zwaliły lecz stoją kryte dachem prowizorką chcieliśmy to teraz mamy cztery kąty puste konto za to głowy pełne planów wizji tylko braki do łatania gdzie nie spojr...

Glo - oczywiście ludzkiego gatunku. Zdecydowanie nie tekstu <img>

A może: przyjdzie tu za ptakiem, jest ich pełno
jak młodej krwi. Potrzebujemy jej ...
I zastąpić zdychający (budynek) czymś łagodniejszym? Np. ledwie żywy[/i]?
Ale to tylko moje nieśmiałe sugestie. Podoba mi się klimat tego wiersza, tak ogólnie.

Między Nimi była chemia. Na początku subtelna i niematerialna wkradła się w mózgi i krwiobiegi. Wchłonięta dała jednię w poczuciu przynależności. Żyli szczęśliwie i długo. Trochę monotonnie. Ożywiła znienacka. Znów zaczęła łączyć i dzielić. Zmaterializowana, niewygodna wdarła się w mózgi i krwiobieg...

Ludzie są nieprzewidywalni i różne miewają kaprysy. Wiersz zostawia niesmak, ale myślę, że tak ma być.

La - też się zastanawiam :kwiat: <img>

Monotematyczny bo dotyczy jednej strony, gorszej :kwiat:

ogranicza widzenie
wyostrza co do ukrycia
ślady kurzu wyolbrzymia
małą pajęczynę

zdradliwie eksponuje
brąz i złoto przyrzeka
po czasie twory uboczne
bez gwarancji

aż chce się zawołać
nie igraj z ogniem