Ten wiersz jest niczym rosół z pierwszej strofy - najpierw pachnie upojnie, a potem... wyjadałam treść, jak najlepszy makaron.

Jakie to ładne - chciałoby się tak po prostu powiedzieć. Mówię więc, bo ujął mnie ten obrazek swoją niewymuszoną prostotą. Pachnie szczęśliwym domem <img>

I obraz w klimacie, i wiersz też - skojarzył mi Jagnę z "Chłopów" Reymonta i tę scenę z "Nad Niemnem", kiedy Justyna, panna z dworu (choć uboga) uczy się żąć na polu.
Bardzo lubię takie układanie historii do obrazów. To ogromnie uruchamia wyobraźnię.
Przeczytałam z przyjemnością <img>.

Wezmę "ciszę" Nathirze. Pasuje.
Bardzo dziękuję <img>

A co byście Nathirze i Janie Stanisławie powiedzieli na zwykłe i po prostu - "brak"? (mnie chodzi o takie stany wewnętrzne, które trudno wyrazić słowem - mówimy wówczas, że brakuje nam słów).
Proszę, poradźcie <img>
Z góry dziękuję.

kurz na klawiaturze ociepla stosunek do braku kontaktów osobistych. rozwarstwienie pyłu na palcu jest bliżej życia niż robaczywe znaki odciskane w glinie - pieczętuje nas zwietrzałym czasem, pocałunkiem. zapadam po pas w cudze oczekiwania bez nadziei zabliźnienia. jeśli zdążę dotknąć słońca nim zost...

ubóstwo nie raziło nikogo. ubytki w uzębieniu stanowiły naturalną konsekwencję zagadek. każdy tak ma, bez użalania nad rozlanym nadmiarem zajść i dojść. jest jeszcze zejście między szpary. wilgoć ziemi, wieczna retencja. wiedziała jak trzymać pion, biła się z niewidzialnym, cel uświęcał od środka. n...

Dobre, bo gęste, intensywne, cierpkie od bólu. Istnienia.
Ale jestem... :kwiat:

Ojej! Zupełnie jakbym oglądała jedną ze scen w Ranczo <img> przed sklepem, gdzie na ławeczce zasiadają Solejuk, Pietrek i Stacho Japycz <img>

Solidaryzuję się w proteście, ale bywa, że dziwnie niemożliwym jest zerwać się z łańcucha Mirku. Nie każdy ma dość siły, a czasem jeszcze upewniany jest, że tylko do tego się nadaje.
Dzięki za komentarz <img>

maybe, ten pies na łańcuchu pewnie może być traktowany jako szersza metafora (zrywasz się czasem z łańcucha "koniecznych" obowiązków?), ale empatycznie utożsamię się ze wszystkimi łańcuchowymi burkami w duchu nowej ustawy o przeciwdziałaniu okrucieństwu wobec zwierząt. Janie Stanisławie - jasne, że ...

maybe, nie kwestionuję, że jest, bo to nie podlega dyskusji <img> O instytucjach napisałam z sarkazmem... <img>

A ja zabieram i wieszam nad biurkiem. Żebym zawsze sobie przypominała, że fajnie się staczać z górki i nie żałować, że nie wyszłam na ludzi, tak jakby sobie tego życzyli <img>

Świetne! Budzi dreszcz - groza miesza się z pytaniem, czy to sen, czy jawa. Kto ginie faktycznie - jedna osoba, dwie? Zajrzałam do Wikipedii, ale o równaniu Heisenberga napisano tam językiem mechaniki kwantowej, z którego nic nie rozumiem bom humanistka. Wydedukowałam sobie, że to "on" w chwili wypa...

Oj, Alutko... ja mam skojarzenia. Wiem, że to rzecz przeklęta, ale poszlaki wiodą mnie ku niedawno znalezionemu w towarzystwie sznura od snopowiązałki. Wiersz nadzwyczaj mocny, bardzo wyrazisty i daje po wrażliwości.