Wiele razy przeczytałam Twój wiersz, poczułam zawarte w nim emocje. Miło, że do nas zawitałaś

Wyprzedzić słowa zanim wyblakną...gdyby to było możliwe, trzeba mimo wszystko wierzyć

Cały wiersz Leonie zrobił na mnie mocne wrażenie, ale już szczególnie to omijanie pewnych miejsc żeby nie rozdrapywać ran ( tak czytam)
Pozdrawiam

Bardzo dziękuję,Tomku

Pięknie piszesz o wiecznym płomieniu, dobrze przy takim się ogrzać ( ale nie sparzyć)

Bardzo dziękuję Cortesso za Twoje poprawki i sugestie

Dziękuję Irenko ot taka migawka z codzienności:)

Dziękuję Basiu piesek chętny do głaskania, gdy przyjeżdżam do Mamy nie odstępuje mnie na krok. Myślę, że to była kuna leśna, choć tak do końca nie mam pewności na jakie zwierzęta ten drapieżnik poluje.

Dziękuję Leonie również za cierpliwość i doczytanie do końca.

Tak, Korneło, nad czymś trzeba panować, podwórko musi być pograbione:)

Drogi Boogie, tak było niegdyś, że kury i koguty kładły łebki pod topór. Te z mojego obrazka mają zapewnione wolność i dożywocie zarazem, chyba że przyczai się na nie jastrząb, lis, łasica... czy inny "robok".
Serdecznie dziękuję

Poruszający wiersz, Ireno

Bardzo zaintrygował mnie Twój wiersz, Latimo! Dla jednych bohater, dla innych morderca...jakie to ciągle aktualne.

na pierwszy rzut oka można pomylić ją z wiewiórką ale porusza się inaczej już po kilku susach chyże zwierzę z białą łatką na szyi przywiera do pnia drzewa a beztroskie kury spacerują swobodnie nawet na skraj lasu pies swoim zwyczajem ujada zawzięcie jednak jest już stary pewnie niedługo odpuści i my...

Po przeczytaniu Twojego przepięknego wiersza, mam ciarki na plecach, Wilgo! Bardzo mnie poruszył. Dziękuję