Dzięki powstaniu Polacy pozostali sobą – wysoki w hierarchii oficer wywiadu AK. Czterdziesty czwarty to był dobry rocznik. Dziecięcy bukiet, w butelkach z benzyną podpalony lont na długość życia w kolejce po zdobyty na wrogu karabin powtarzalny, jeden na siedmiu. Czy Polak to jeszcze dwie niezagwoż...

I
Pamiętam opartą o wannę, jedną nogą na progu lata.
Wycięta pod bikini na dwa palce rekruta do przysięgi
z głębi bosych stóp i niezmąconego w nas życia.
II
Czekała przed domem na powrót ze szpitala,
jak odbitka. Głębsza od oczekiwania na deszcz,
zapłakała miłością urywaną i z mojego środka.

Dzięki. Kilkuletnia Fruźka reagowała na jeden znak drogowy: Łestauracja.

Dzięki.

Dobry deszcz, wyczekiwane chwile przechodzą bokiem. Trzeba nadkładać nadziei, silny nie przetrwa przeciągu słów. Bywało, niektóre minuty biegnące pod nierozszczekane gwiazdy, skracałem z fantazją w ulubionym modelu taksówki. Po latach kupiłem identyczny samochód wart desperackiego remontu. Młodszy o...

To jest rzecz na sto emotikonów z tęgimi łbami, wykutymi w dymie papierosów, hartowanych markową akcyzą, które za innej władzy miały wyższy IQ. Polubiłem poetę, który wyprzedza epokę w zabudowanym kosmosie. A staremu Czukczy podmieniono waciak na paszportowej fotografii. Pewnie i żonę, bo wali babkę...

Potrzebowała go, nie całował w usta,
przestał być głupcem na wzgórku.
Wyciskał się po niej ze swojej nowelki
i zwierał głodne tłumienia.

dzięki

dzięki

Kiedyś, siostra w trakcie drylowania wiśni, spytana o młodszą córkę, odpowiedziała bez przesadnego gniewu; nie ma. Ten komsomolec albo się modli, albo na zbiórce harcerskiej. Dorosła, zamknęła się dożywotnio z córką, licealistką w sterylnej izolatce. Pięcioletni Cezary oddał Kasi swój szpik, zostawi...

Piękny, wygładzanie zbędne,

Oj, dobry.

Wyrośnięty z krótkich spodni, zmieniłem w tytule tej piosenki czereśnie na czereńcie - zachwyt sokiem z bardziej dojrzałych, z posmakiem słońca w cieniu pochylonych pleców. Straszy brat improwizował ,, i dziewczyny jak w ten czas”. Ten pemikan z młodych serc na czarną godzinę dowędzałby szklanką z z...

Dzięki. Bardzo. Zbyt nagle - pomyślę. I mam tę zmianę Boczniak „Całe szczęście, że nie umiera się z zażenowania.” Poezja to dżungla, nie wiadomo z czyjego próchna, jakiego truchlenia. Zakłamane miejsce ze śmieciową metaforyką. Wciąż nie wiadomo, co się zdarzy, nim się wydarzy. Zapadam w przeznaczeni...

„Całe szczęście, że nie umiera się z zażenowania.” Poezja to dżungla, nie wiadomo z czyjego próchna, jakiego truchlenia. Zakłamane miejsce ze śmieciową metaforyką. Wciąż nie wiadomo, co się zdarzy, nim się wydarzy. Zapadam w przeznaczenie, pora zacząć się mylić, nie sygnować lepszego profilu odciski...