Pranda i jankazimierz, dziekuję za komentarze.

Bardzo delikatnie pokazałeś smutek. Ładny wiersz.
Pozdrawiam.

To u Ciebie lubię. Świadomość magicznej władzy. Poetce wolno rozmawiać z Bogiem. Poetka może mówić w imieniu Boga. Znowu udało Ci się zbudować klimat dla takiej zabawy. I nie zapomniałaś o prawdziwych wartościach.
Pozdrawiam serdecznie.

Podoba mi się Twój wiersz. Opiera się na prawdziwym psychologicznie zauważeniu. Słowa odsyłają do świata, który rozumiemy, bo może być także nasz.
Pozdrawiam.

To jest wiersz o idei piosenki. Pięknie podany.
Pozdrawiam.

Śliczności i słodkości. Czy to możliwe, że słuchając koncertu organowego w jakimś kościele myślałeś o tym, o czym napisałeś w swoim wierszu? Ja bym tak nie umiała. Zawsze zajmuje mnie to wykonanie muzyki, którego akurat słucham. Oceniam je, przemawia do mnie albo nie. Chyba nie jestem szczególnie re...

Życzę powodzenia w rozwiązywaniu stawianych przez Ciebie problemów.

W pierwszym czytaniu to jest nawet zabawne. Myślę, że powinieneś jeszcze przemyśleć ten problem tak, by się nie zagubił w wulkanach dowcipu. Pomyśl na przykład o Platonie i o jego cieniach na ścianie jaskini. Czy to co widzimy nie jest dla niego samą względnością? Platon robił to jednak po to, żeby ...

Pozdrów go, proszę, ode mnie.

Margot Jeśli chodzi o klimat, to może się zmienić jak na naszej ziemi. Nie, nie może. Nigdy na tyle, żeby spacerować po Marsie jak po Ziemi i oddychać tamtejszym powietrzem. Twój wiersz Julko, jest bardzo naiwny. Jedyne, co mi się podoba to następujący dwuwers: "Byśmy nie musieli budowaniem schronó...

Kolejny raz pięknie i zdecydowanie pokazujesz, że związki rodzinne są wartością pomimo wszystko. Umiesz wybaczać i zapominać. Podziwiam taką postawę ale nie podzielam jej.
Pozdrawiam wiosennie.

"Nic co ludzkie..." Teoria wilka stepowego tkwi w człowieku bardzo głęboko, w genach... Piękny wiersz... Teoria może tkwić w Tobie, Tomku, jeżeli takową wyznajesz i na pewno nie w genach. Było więcej takich eksperymentów literackich, które przechodziły powoli aż do czystego immoralizmu jak u Gide'a...

Wiersz jest zapisem przedsennych rojeń. Wyraża wysiłek i nieustające niezaspokojenie w poszukiwaniu słów, które najlepiej oddadzą ten stan. Słowa wydają się materialne i pomieszane z tym, kto tak ciężko pracuje. No i jest wiersz.
Pozdrawiam.

Jasne. Poczekam do jutra. Miłego dnia, Tomku.