Coraz częściej bywam niezdarny, jak kocia starość. I trudniej wstać na rozmazane tête-à-tête. Bo czasem nieznośnie skrzyżują się nasze drogi - pod tym samym murem (byle przejść w taki sam sposób), obok tamtej ławki (usiąść, jak dawniej). Ale coraz rzadziej mnie poznajecie. Różnice tak urosły, jakby ...

Vesper pisze: ↑sob 14 sty, 2023 Tak, spirytysto. Powyższe teksty pochodzą z tomiku "W szczelinie między czuwanie a snem. Sto dziesięć wierszy włoskich poetów współczesnych" w przekładzie Jarosława Mikołajewskiego.

Super, dziękuję

Wspaniałe są te teksty. Czy można gdzieś je kupić w postaci książki?

Tomasz Kowalczyk pisze: ↑ndz 08 sty, 2023 Gdyby nie te dwa rymy, które wytrącają mnie ze skupienia...

Pozdrawiam

Za bardzo sobie pofolgowałem... Pozdrawiam :)

Ciągle kręcimy się wokół tej samej idei, która zaprząta umysły szaleńców i zmiata z Ziemi ludzi. Podoba mi się pomysł płodowy. Pozdrawiam :rozyczka: Dziękuję, Pozdrawiam również :) reszta jest codziennością. Pozdrawiam. To prawda. Przypomniała mi się piosenka J. Kaczmarskiego... "Błogosławię zło na...

cztery stopnie celsjusza. zęby miażdżą paprykowe chipsy,
a tutaj okupacja, strzały, ktoś wypadł z rykszy;
głowa roztrzaskana, mózg, trupa za nogi –
na dworze plus cztery stopnie celsjusza.
podrap mnie po brzuchu. ziewam.
płód się porusza.

Mariusz pisze: ↑pn 17 paź, 2022 i za dużego mieszkania

To ciekawe, można się zastanawiać dlaczego...

Chce mi się czytać ten wiersz metafizycznie, i nawet znalazłoby się tu coś o karmie (nie tej dla kota) Pozdrawiam :)

Irena pisze: ↑wt 18 paź, 2022
odprowadzają cię spojrzenia mężczyzn którzy w skrytości
marzą o takim rudzielcu który przychodzi zamknąć oczy

- super.
Intrygujący tekst, bardzo plastyczny i się go widzi, choć trochę szkoda, że głównie za sprawą przymiotnika (a w zasadzie, to się czepiam)

wilga pisze: ↑pt 14 paź, 2022 Nie wiem
kiedy przyjdzie, jaki sen przyniesie.

a to dobre jest :)

Vanitas vanitatum est omnia... ee tam, nieprawda :) Trafił do mnie Twój wiersz, ale przydałoby się więcej Słońca :) Pozdrawiam

Świetny wiersz, ludzki, błyskotliwy. Przypomniało mi się opowiadanie Himilsbacha (czy ktoś jeszcze pamięta, że był pisarzem?) o robotnikach, którzy wychodzili z fabryki i przepijali wypłatę (żony próbowały ich uprzedzić, "żeby nie runął dom").

Bardzo wam dziękuję za życzliwe przyjęcie tego tekstu, to bardzo motywujące :)

Nie miałaś prawa tak się zmienić od wczoraj, a jednak wystarczyło, byś wybrała tę kształtną do kolana, po którym przesunęłaś palcem, więc zbierałem zachłannie atomy perfum (udając że nie patrzę) z upalnym dniem: vis vitalis, czułą wonią, tajemną inkrustacją samic. Potem wysmukłe uderzenie w klawisz,...

Impresyjny bardzo, pachnie nawet takim Czechowiczem, ale bez nadchodzącej burzy :)