księżycowa pisze: ↑sob 29 paź, 2022 gwiazdo zaranna
wschód jest dla tych którzy się obudzą
nie szczędź im blasku

Piękna modlitwa. Aż ciarki przechodzą.
Pomyślałam o tych, którzy odeszli. Czy odnaleźli spokój? Zaraz Zaduszki i może dlatego te myśli

Vesper pisze: ↑pn 24 paź, 2022 od życia nie trzeba chcieć wiele
tylko ciepłej dłoni
która pogłaszcze
zapewni cztery ściany
niekończących się łowów

Urzekła mnie ta strofa, jak i cały wiersz - taki miękki i ciepły

Gdy patrzymy na nocne niebo lepiej rozumiemy nasze życie tutaj. Puzzle wskakują na swoje miejsce.
Klimat w sam raz dla ćmy

Wilgo, niewątpliwie świat zewnętrzny wpływa na nasze samopoczucie i vice versa. Tak więc oba światy przenikają się nawzajem. Cieszę się, że odnalazłaś to w wierszu :rozyczka: Mariuszu, wszyscy podróżujemy tym tramwajem. Życie to ciągła zmiana, szczególnie, gdy tramwaj przyśpiesza. Dziękuję za odwied...

A ja odnajduję w tym wierszu oddalenie i tęsknotę - za ciepłem, uśmiechem, wspólną kolacją, spacerem. Podoba mi się sposób, w jaki o tym piszesz - mało słów, a ile treści i scieżek dla wyobraźni.
Pozdrowienia:)

Udało Ci się zamknąć w wierszu złoto i blask z obrazów Klimta. Jest czułość i bezwarunkowa miłość. Piękna, wieloznaczna puenta - mój do końca życia? końca świata? mój w każdym aspekcie? A może wszystko razem?
Pozdrowienia:)

Rozczuliły mnie te dwa bratki, szczawik i czterolistne szczęścia. Dobrze, że odzyskują swoje miejsce na miejskich trawnikach. Pięknie o nich piszesz

Wiersz delikatny i kruchy jak ta chwila, gdy świat zmarłych jest blisko. A ostatnia część przecudna

Urzekające jest to zasluchanie i więź z drzewami. Drzewa to nasza ostoja. Bez nich zginiemy. Szkoda, że wciąż tak mało ludzi to rozumie.
Piękny wiersz. Piękne jesienne misterium.

Bywa tak jak w wierszu, ale może się również zdarzyć "od pierwszego...". Taki magnes może zadziałać po fazie ciuciubabki, albo jeszcze poźniej. Jest sporo możliwych konfiguracji oraz alternatywnych wersji zdarzeń. Jest to wszystko dość nieprzewidywalne i mało w tym logiki. Tak sobie myślę, bo Twój w...

Hanno, nie mylisz się. Relacja między dwojgiem, to również budowanie własnego świata. Dziękuję za zatrzymanie i refleksję. Cieszę się, że tramwaje przypadły Ci do gustu. Pozdrawiam :rozyczka: Maybe, ja również lubię fantasy, szczególnie starych mistrzów, takich jak Stanisław Lem. Siódemka jest częst...

Cortesso, dziękuję za spojrzenie i cenne sugestie. Wprowadziłam zmiany do zaznaczonej części. Pozdrawiam :rozyczka: Leonie, mam nadzieję, że jesteś cały po tej kolizji :-D A tak na poważnie, bardzo się cieszę, że wpadłeś. Pozdrowienia :rozyczka: Lunatyku, bardzo mi milo. Masz rację, zbyt szybkie bud...

Boogie, Twoje osiedle już mi się podoba. Mieszkasz pod właściwym adresem :-D U mnie nie jest tak gwiaździście. Za to są niedaleko "słodkie" ulice: Kokosowa, Cynamonowa, Nugat, Imbirowa, Bajaderki, Migdałowa, Arachidowa. Trochę dalej jest Waflowa, Kremowa, Waniliowa i Andrutowa. Właśnie wyobraziłam s...

domy i wieże wyrosły gdy się rodzili pod siódmym słońcem w ciepłej czerwieni rozwijały się ulice i łuki triumfalne wśród fajerwerków tramwaje od niechcenia okrążały kulę ziemską aż wypaliło się wszystkie siedem słońc śnieg przysypał drogi mleczne na nocnych przystankach myśli zamarzały w lodach Andr...

Witaj! Czytając Twój wiersz pomyślałam o matce, która za wszelką cenę chce chronić swoje dziecko. To uczucie jest silniejsze niż strach. Dobry wiersz.