Dzięki za komentarze, cieszy mnie, że impresje się spodobały.

*** stary człowiek w oknie pożółkły liść klonu w świetle zachodzącego słońca *** krople rosy na pajęczynie soczyste owoce dojrzałego poranka *** na kobietę lekkich obyczajów usiadła osa słodki niepokój upadłych czereśni *** nieznajomy uśmiech przechodząc samotną stroną ulicy osiadł na przygasłej lat...

Czasem lubię poeksperymentować, czy udanie...?

Margot pisze: ↑śr 17 mar, 2021 Wiersz to nie jest ale fajny tekst. Rozbawiłbyś nim pewnie nawet Stephena Hawkinga, gdyby jeszcze żył.
Pozdrawiam.

Dzięki za komentarz, fajnie, że tekst się spodobał.

jeżeli wszystko widzialne składa się z niewidzialnych cząstek
jeżeli te cząstki to fale uderzających o siebie możliwości
jeżeli te fale to drżenie niepewnych siebie strun
jeżeli te struny to fałszujące dźwięki próżnej przestrzeni

to istnieje raczej nic niż coś
tworząc
w samym środku ni – coś – ci

Bardzo ładny wiersz, niesamowity klimat.

Wiesława Ptaszyk pisze: ↑wt 16 mar, 2021 Przeczytałam z zaciekawieniem. Każdy kiedyś konfrontuje swoje życie z postawą Hioba.

Pozdrawiam:)

Masz rację Wiesławo.

Podoba się, wiersz płynie i pointa bardzo na Tak.

Dziękuje wszystkim za komentarze.

Kolejny, intrygujący wiersz! niewypowiedziane zdania stają się obłąkanymi duchami co chwilę rodząc domysły rozdarte na końcu o ostro brzmiące dlaczego zawsze jest teraz Zaznaczyłem imiesłów, którego bym się pozbył na rzecz formy odmiennej "rodzą". Powtórzenie tej samej formy czasowników "stają się"...

Masz rację, poprawię.

właśnie ześliznęła się ze mnie spadając w coraz odleglejsze światy nie do przejścia żywą stopą okienna zasłona lekko faluje jakby skrawek przeszłości chciał się przez nią przedrzeć niewypowiedziane zdania stają się obłąkanymi duchami co chwilę rodząc domysły rozdarte na końcu o ostro brzmiące dlacze...

Dziękuję za komentarze, cieszy mnie, że tekst się podoba.
PS.
Mam taki mały problem, za każdym razem, żeby napisać komentarz, muszę się na nowo logować?

Podoba się, mocny, przejmujący i realistyczny.

Cieszy mnie, że wiersz się spodobał, muszę przyznać, że Hiob to tez moja ulubiona postać biblijna, chociaż jestem niewierzący, to czerpie wiele inspiracji z biblii i często zadaje pytania.