marynarz wszyscy uważali go za niezwykle silnego tyle lat a nadal w palcach łamał złote obrączki w końcu znalazł perłę i się nawrócił jadał śniadania przed wyjściem do pracy sam sobie prał skarpetki przenosił góry a kiedy odgonił wszystkie sztormy od łóżka żony poczuł się jeszcze większym mocarzem ...

Sonet dla smutnej Na moście Ponte Vecchio kamienne filary dźwigają kłódki ciężkie jak kłamstwa obietnic. Arno obmywa brzegi półsennej Florencji. Po dnie się klucze toczą, przyrzeczeń ofiary. Zakochani składają ślubowanie wiary, wiatr te słowa porywa nad dachy kamienic. Księżyc blask rozprzestrzenia...

Ta inna - święta w swojej prostocie pojmowania, bez zahamowań, spontanicznie informuje świat o tym, co najważniejsze. Ile razy, mając w tle majestat świata a w środku głębokie wzruszenie, chciało nam się śpiewać? Ile razy tego nie zrobiliśmy? Moja babcia wstawała raniutko do obrządku i śpiewała na ...

Udany wiersz, choć nierówny w zachwytach. Te poniżej fragmenty windują tekst wysoko. Słońce blade jak ściana słania się po niebie, horyzont się staje linią, liną z pętlą Najsłabiej prezentuje się puenta z samobójcami. Jest jak cegła rzucona na kunsztowną wieżę z Lego. Nie mam nic przeciwko listopado...

Jak się chce chronić umysł, to głowa chyba nie taka pusta ;)

Będzie Jej brakować. Niech spoczywa w pokoju.

Jesteście dla mojego wiersza bardzo wyrozumiali :) Dziękuję.

i patrzył Darwin na swoje dzieło i widział że było dobre dobra jabłoń rodziła dobre owoce obok rachitycznej gruszy skazanej na ścięcie dobra krowa wydała na świat kilkoro cieląt bardzo dobrych na obiad dobry był miód kradziony pszczołom całkiem niezłe deski z martwych drzew dla martwych ludzi dobre ...

Rymy zamierzone czy przypadkowe?

pan Demia spotkałam go przypadkiem na jednej z wielu gwarnych ulic może przywiał go wiatr może ty poczułam dziwny dreszcz w blasku południa zabrał mnie do łóżka zamknął w swoich objęciach tak szczelnie że nie mogłam nabrać tchu płonęłam drżąc broniłam się resztkami sił mokre kosmyki przywierały do ...

Bałem się

Bałem się oczy słabną - nie będę mógł czytać
pamięć tracę - pisać nie potrafię
drżałem jak obora którą wiatr kołysze

Bóg zapłać Panie Boże bo podał mi łapę
pies co książek nie czyta i wierszy nie pisze

Jesteście bardzo łaskawi. Dziękuję.

Dzięki. Aż się zarumieniłam

kotwica przerzuciłam groblę przez ocean zbudowałam ją z kamieni wygrzebanych na plaży jeszcze ciepłej od naszych ciał tkwię bez ruchu na podobieństwo pomnika cierpliwsza od pustej katedry wierniejsza od Penelopy przekrzykuję śmiech wiatru ale wołanie dawno temu wydziobały mewy zanim wykiełkowało na...

zazdrościsz wiem to na pewno zazdrościsz liściom wędrującym ze szczytu na ziemię tylko po to by umrzeć jesteś jak drzewo wrosłe w jedno miejsce do którego na próżno pukają wszystkie dzięcioły siedzisz zawsze od nowa na walizkach obrosłych pleśnią nie powracasz znikąd próg to linia horyzontu wiesz że...