równanie z wieloma niewiadomymi

[Mirek]

się losy pletą w pajęczynę w sieć i dalej każdy w swoja stronę

[telfor]

losy sie plączą, historie na siebie zachodzą, ale to tylko pierwszy plan.
w drugim, tak mi się wydaję, jest refleksja, że ludzie choć nie wybierają czasów i okoliczności w które zostali rzuceni zawsze mogą wybrać drogę. i po tym wyborze (czasem bardzo ograniczonym) możemy ich oceniać. z drugiej strony pocieszające jest to że zawsze jest jakiś wybór, zawsze można pozostać porządnym człowiekiem. nikt nie waży tyle samo tylko dlatego że ubrany jest w ten sam uniform.
nie wiem, byc może nie płynę z głównym nurtem wiersza - według autorki - ale takie właśnie refleksje we mnie wzbudził.
lubię takie pisanie, gdzie niby wszystko jest na wierzchu, gdzie nie poszczególne słowa czy frazy stanowią metaforę, a dopiero obrazy, które te słowa tworzą, a jednocześnie bez ich głebszej interpretacji nie tracą swojej "malowniczości". nazwijmy to "poezją metaforycznych obrazów"

ufff... ciut zagmatwałem chyba

ps1. świetny tytuł

ps2. pierszą strofę dla wyróżnienia dałbym kursywą


ale jest bardzo ok.

[Edward Skwarcan]

Przeczytałem z przyjemnością, lecz nie mnie się wypowiadać

Edward

[anelehd]

sz.P Emde
nie wiem,
czy mi wypada.
mogę spróbować?.
dziękuje.
Pani swoboda Ruchu?.
raczej taka Gracyjna?.
prawdopodobnie.
Pani swoboda Pióra?.
rzadko spotykana.
osłupiająca?.
raczej taka elektryzująca.
aha.
-"ps2. pierwszą strofę dla wyróżnienia dałbym kursywą,woytek72".
-pierwsza niby zwrotka?.
rewelacyjna.
dech zapierająca.

[Mariola Kruszewska]

Dziękuję Panom za zajrzenie i komentarze.