nocne raporty

[maryla stelmach]

Wewnątrz chaty śni mała zambijka.
W parnej izbie chude stopy wyrastają poza moskitierę.
Samica komara wyczuwa krew.

W gorącą deszczową noc Florencję Ashili Minirę
wiozą nieprzytomną przez wodnistą ścianę.
Bosa matka z trudem nadąża potykając się o rozpacz.

Nad miejscem modlitwy pod sklepieniem szpitala
dzień Męki Pańskiej na misyjnym szkaplerzu.
Każdego ranka biała pielęgniarka zapisuje nowe imiona:

Rolando przyjęty w złym stanie.
O północy dostał zapaści.
Niech jego dusza odpoczywa w spokoju.

Christabel na wpół przytomna.
Podałam chininę. Przez tydzień w śpiączce.
Wygięty grzbiet. Sztywne ręce.
Powykręcane dłonie.

U Menthyline nastąpiła poprawa.
Otwiera oczy. Objawy mózgowe. Zjadła owsiankę.
Z powodu malarii okaleczona genetycznie.

Dryfuje niczym statek widmo szukający nadziei.
s.o.s.

[ćma]

Wiersz porusza. Trudno pogodzić się z cierpieniem dzieci.
Jest powtórzenie "w parnej nocy" i potem "w gorącą deszczową noc". Niezbyt jasne jest dla mnie "wiozą nieprzytomne". Czy nie miało być "nieprzytomną"?
"Dusza jego" czytam "jego dusza"

[maryla stelmach]

ćmo bardzo dziękuję.

[Jan Stanisław Kiczor]

W sumie (niestety) z każdego państwa można taki wiersz napisać. Jak nie malaria, to się inna znajdzie cholera, dżuma, dur czy tyfus.
I chyba nie istnieje sposób na to, by było inaczej. Może lepsza opieka, może szybsza pomoc, ale problem wciąż będzie.

Pozdrawiam.

[Bożena]

cierpienia i chorób wciąż nadmiar na świecie- mimo postępu nauki- wiersz zasmucił- pozdrawiam

[maryla stelmach]

Janie, oswajamy sie z tym co nagminne , wydaje się nie do rozwiązania, ale nadzieja zawsze pozostaje. i dokąd są ludzie dobrej woli musi trwać. pozdrawiam i dziekuję za komentarz.

[ Dodano: Sob 11 Maj, 2013 ]
Bożenko, pisze o smutnych sprawach ponieważ leżą mi na sercu sprawy innych, tych którzy nie mogą sobie pomóc sami. pozdrawiam.

[Maria]

Bolesny temat, tylko jak go załatwić, by nie było takiej sytuacji. Tego anie wierszem, ani naszymi dobrymi chęciami nie załatwimy. Nawet składką jakąkolwiek, bo to temat wieczny.

[maryla stelmach]

Mario, ale mówić o tym trzeba, bo zbyt wiele ważnych spraw dominuja tematy zastępcze. pozdrawiam serdecznie.

[Mirek]

Dryfuje niczym statek widmo szukający nadziei.

bo nadzieja umiera ... wiem że wtarte wiem ale zawsze trzeba mieć nadzieję że ... jutro wzejdzie słońce, owieje wiatr i zakończy taniec kostuchy

[maryla stelmach]

Mirku, tak myślę, ponieważ widziałam w życiu sprawy bez nadziei a potem odruch dobrego serca zmieniał wiele, należy zatem oczekiwać od ludzi pomocy, ponieważ wspólnie jesteśmy odpowiedzialni za los chorych, starych, samotnych nie z wyboru i wielu jeszcze, którym potrzebna jest pomoc. to czasem tak niewiele potrzeba aby ruszyć kamień z posad świata. pozdrawiam i dziękuję.