Stacja

[misza]

Ten pejzaż zawsze budzi się po zmierzchu,
ciemne graffiti wypełza na ściany.
Stado latarni, jak co noc, pijanych,
maluje chłodem chodnik na niebiesko.

Jesion pochyla skręcony kręgosłup
nad ławką w parku ze starym menelem,
który się wyśpi, jak sobie pościele,
by pierwszych mrozów na grzbiecie nie poczuć.

Powoli stygnie szorstka skóra tynków,
oślepłe domy udają umarłe.
W krzyżach okiennic drzemie dusza czarnej
nocy nad miastem, gdy ulice milkną.

Przychodzą duchy, tych którzy nie mogą
odejść stąd sami, bo zgubili ścieżkę
albo zostali, gdyż chcą spojrzeć jeszcze
na swoje życie przed najdłuższą drogą.

Ostatnia stacja. Ekspres zaraz zniknie
w mroku za miastem, gdzie przepływa rzeka.
Gasną światełka, choć słychać z daleka,
jak pociąg jedzie po moście na Styksie.

[Maria]

Stosowny do dnia klimat wytworzyłeś Miszo w wierszu, jak w filmie, jak sen.
Owszem, wiersz z podobaniem.

[Gelsomina]

Dzisiejszy dzień i twój wiersz chwila zamyślenia...

[Rachel-Raes]

Powoli stygnie szorstka skóra tynków,
oślepłe domy udają umarłe.
W krzyżach okiennic drzemie dusza czarnej
nocy nad miastem, gdy ulice milkną.

Miszo i jak do Ciebie nie przylecieć,czytam piękne strofy,a tę którą zacytowałam,postanowiłam namalować:(to,takie moje hobby).Pozdrawiam Ciebie serdecznie.Rachel

[misza]

Mario
Listopadowe nastroje

Gelsomino
Dziękuję i pozdrawiam

Rachel

Malujesz? Misza też kiedyś malował.
Z pozdrowieniami

[maybe]

Po prostu pięknie, Misza, a najbardziej mnie zafascynowało:

Przychodzą duchy, tych którzy nie mogą
odejść stąd sami, bo zgubili ścieżkę
albo zostali, gdyż chcą spojrzeć jeszcze
na swoje życie przed najdłuższą drogą.

Takie realne.
Pozdrawiam :)

[misza]

Oba światy się przenikają.
Przynajmniej - czasami.
Pozdrawiam, Maybe

[Leon Gutner]

Po raz drugi czuję się pomalowany na duchy i niebiesko .

Pysznie .

Z uszanowaniem L.G.

[misza]

Skoro stacje tak często,
to musi być osobowy
Z pozdrowieniami

[Gloinnen]

Ostatnia stacja. Ekspres zaraz zniknie
w mroku za miastem, gdzie przepływa rzeka.
Gasną światełka, choć słychać z daleka,
jak pociąg jedzie po moście na Styksie.

Wspaniałe przenikanie się światów.

Jak zawsze, miszko, przeczytałam - z podziwem i (pozytywną) zazdrością.


Elfica.

[Dolores P.]

Misza,
cały pejzaż w mojej wyobraźni :)

[misza]

Elfico

Miód na serce mi lejesz
takimi słowami

Dolores P.
Dziękuję

[Mag]

dziękuję za ucztę poetycką,Misza

[januszek]

podpisuje się pod innymi, też chciałbym tak pojechać [wierszem]

nie będę jak ten w czerwonej czapce co to wychodzi do każdego pociągu a nie wsiada
pozdrawiam serdecznie.

[misza]

Dziękuję Wam za miłe słowa.
Przepraszam, że z takim opóźnieniem
dotarłem na "Stację"