bez GPS albo Wycieczka pod Tarnopol

[Mariola Kruszewska]

to nie to miejsce
ktoś złośliwy podmienił krajobraz
przecież dobrze pamiętam
nie jestem jeszcze taka
stara

tu bawiła się przed chwilą rudowłosa Hanka
ma krótkie warkocze w nich wstążki
czerwone wąskie
może schowała się w tych zaroślach
co wybujały od wczoraj
ukryła się dobrze
i nadal czesze kukiełkę

tam ojciec uwiązał wierzgającego Kasztanka
nie wprowadził go do stajni
bo płomienie lizały gwiazdy
koń kwiczy do dziś
a najgłośniej nocami

zabłądziłyśmy kochana
ziemia pachnie inaczej
i drzewa szumią tak odmiennie
że nie mogę pojąć ich mowy
a przecież pamiętam każdy szelest
najcichszy pisk domowej myszy
którą brałam za skrzata
skrzypienie drzwi do stodoły
co brzmiało jak skarga

nawet ludzie spoglądają
bez uśmiechu
z sercem schowanym głęboko

to nie to miejsce
nie to miejsce

[Liliana]

Wszystko się zmienia i my też. Odeszło to, co tak głęboko zapadło nam w serca i nic na to nie można poradzić.
Wzruszające wspomnienia, Mariolu.

[lilo]

Wracam, któryś raz z kolei, do Twojego wiersza i będę wracać...

[megi]

Myślę sobie od wczoraj o twoim wierszu i przywołuję wspomnienia. Mam w nich wiele miejsc, które dawniej, w dzieciństwie i młodości, były niemal magiczne. Odwiedzone po latach wydały się pospolicie zwykłe i dużo mniejsze, niepokaźne. Oprócz GPS przydałby się wehikuł czasu, a i wtedy nie ma pewności, czy znaleźlibyśmy te swoje zapamiętane miejsca... może to my się zmieniliśmy?

[niezapominajka]

Mój park też już nie jest moim...
Piękny wiersz

[Hexe]

Czas zmienia oblicze ziemi, ale wystarczy tylko przymknąć oczy i wszystko wraca jak w zwierciadle, ech chyba popłynęłam w wyobraźni.
Bardzo mnie się podobać Twój wiersz. Czasem warto zostawić dla potomnych skrawki tamtego 'nieba'
Pozdrawiam

[Mariola Kruszewska]

Dziękuję, Dziewczyny!
Żal za utraconym miejscem bywa żalem za dzieciństwem, westchnieniem po minionym czasie i przyzwoleniem na jego bieg. Ten rys znalazłam m.in. w kilku wierszach W. Ptaszyk. Każdy zapewne nosi w sercu takie miejsce i musi zderzyć się z prawdą, że właściwie tylko tam owo miejsce istnieje. Czasem utrata miejsca ma wymiar, ze tak powiem, państwowy, i odbywa się w dramatyczny sposób. Wówczas ciepłe wspomnienie dzieciństwa miesza się z traumą.

[perełka]

dobre wspomnienia - to dar