Jeszcze nie czas jeszcze nie pora

[Irena]

diagnoza wywołała apetyt
wściekłą chęć do życia

łóżko parzyło - wstała
by przemierzać szpitalne korytarze
z szelestem bieli - za plecami starowinka
podobna do anioła
gotowa przyjąć każdą gorycz
odebraną nadzieję ustami lekarzy

ale anioły też odchodzą
najczęściej rano

[Krystyna Morawska]

Czasami wyrok powoduje silny głód życia. Pięknie to ujęłaś.

[Leon Gutner]

Minimum słowa maksimum efektu.
Wielka to sztuka.
Świetne.

Z przyjemnością L.G.

[maybe]

Piękny wiersz, zwłaszcza puenta

[Pranda]

Wiersz miał przekazać pewną treść i na pewno spełnił zamierzenie Autorki. Jednak stało się to kosztem jednorodności zapisu leksykalnego. Wszystkie strofy zostały napisane nieco inaczej, innym stylem. trochę mi to przeszkadza. Pozdrawiam

[cortessa]

Według mnie to utwór jednorodny, opowiadający pewne zdarzenie. Może zastanowiłabym się nad puentą, która lepiej komponowałaby się z wierszem.

[Hanna L.]

Dla mnie spójny, pisany jedną ręką.
Pozdrawiam

[Irena]

Kiedy człowiek, ustami lekarzy usłyszy wyrok, albo się podda, albo zbuntuje i postanowi walczyć.
Bywa, że potrzeba tylko kogoś kto wysłucha, kto nie będzie prawił swoich "mądrości", a po prostu BĘDZIE !
Tak jak była ta staruszka napotkana na szpitalnym korytarzu późną nocą niby anioł opatrzności.
Nie spotkały się więcej, bo anioły odchodzą...zazwyczaj nad ranem.
Wiersz moim zdaniem jest spójny, a puenta komponuje się z treścią.
Ale to zdanie autorki, czytelnik ma zawsze rację :)

Wilgo, Leonie Maybe, Prando, cortesso - dziękuję za poświęcony u mnie czas :)