meandry

[Gloinnen]

gdy brakuje mi
logicznego ciągu dźwięków
odkrywam nowy alfabet
strzaskane talizmany mowy
raz jeszcze jestem dzieckiem
które boi się własnego krzyku
i pragnie ulepić z niego śpiew

czarne krople na brzegach spojówek
wsiąkają w słone drżeń meandry

na dnie bruzd ran ciętych
bezbronne kolory i wonie dojrzewają pod ziemią
niezapisane żadnym oddechem jeszcze

wrastam
ponownie w źródło rzeki nie - linearnej
po kalwaryjskich semantycznych dróżkach
wstecz się czołgam
do bezradnych prymitywnych ust

na krawędzi
różowego kwarcytu języka
rozszczepia się cisza

i nie ma
dalej
wołam

________________
Glóinnen

[alos]

fajnie się czytało

jeśli mógłbym coś powiedzieć ze swojej strony, to

[quote=""Gloinnen""]wsiąkają w słone drżeń meandry [/quote]
ta inwersja chyba niepotrzebna,nieźle czyta się bez niej, a nawet zupełnie bez drżeń

[quote=""Gloinnen""]na dnie bruzd ran ciętych [/quote]
to brzmi jakoś kyminalistyczno-medycznie i nie pasuje do atmosfery wiersza

[quote=""Gloinnen""]różowego kwarcytu języka [/quote]
z tego wersu możnaby, moim zdaniem, zupełnie zrezygnować bez szkody dla tekstu

podobnie jak z tego
[quote=""Gloinnen""]wołam [/quote]

pozdro

[Gloinnen]

[quote=""alos""]Gloinnen napisał/a:
różowego kwarcytu języka

z tego wersu możnaby, moim zdaniem, zupełnie zrezygnować bez szkody dla tekstu [/quote]

No niezupełnie się z tym zgodzę.

Nie chciałam tak łopatologicznie tłumaczyć nikomu moich metafor, ale teraz pozwolę sobie to zrobić.
Tutaj chodziło mi o to, że język (jako narząd ludzkiej mowy, ale także jako kompetencja komunikacyjna, jeśli mogę to tak mądrze ująć) jest jakby pryzmatem, który ciszę właśnie rozszczepia na dźwięki.
Rezultatem tego rozszczepienia jest właśnie finalne wołanie.
Jeśli z tego zrezygnuję - cała pointa wiersza pójdzie się gonić.

<img>

Pozdrawiam,
Glóinnen

[AS]

świetne przemyślenia znad krawędzi pozawerbalnej przepaści;
tematyka poruszona w utworze - prawdę mówiąc - spędza mi sen
z powiek i pod tym względem Twój tekst wywarł na mnie ogromne
wrażenie...

z drugiej strony wygląda mi na to, że jesteś początkującą
Autorką, a poznaję to po dopompowaniu wiersza nieprawdopodobną
ilością metafor dopełniaczowych, których nie potrafi unieść
nawet bardzo mocny tekst:
- ciąg dźwięków
- talizmany mowy
- brzegi spojówek
- meandry drżeń
- bruzdy ran
- krawędź kwarcytu
- kwarcyt języka (piętrowa dopełniaczówka)
i jeszcze jakby tego było mało, upychasz wyrażenie dopełniaczowe
- źródło rzeki;

dlaczego metafory dopełniaczowe są "złe" - o tym chętnie mogę
z Tobą porozmawiać - jeśli będziesz miała na to ochotę;
ale głównie chodzi o to, że ten rodzaj metafor - wbrew zamiarom
autora - wprowadza do utworu swoje własne emocje, co w przypadku
subtelnej linii Twojego wiersza można porównać do dorysowania
wąsów Monie Lizie...

i jeszcze drobiazgi:
- alfabet dotyczy raczej liter a nie głosek i troszkę się to
kłóci z logicznym ciągiem dźwięków
- nielinearnych (jako przymiotnik) - w takim zapisie to widzę,
a jeśli już to nie-linearnych, bo kiedy myślnik pełni funkcję
łącznika, po obu stronach nie wstawiamy spacji;

córko Iluvatara
gorąco zachęcam Cię do pracy nad tym tekstem, a oczami wyobraźni
już widzę, jak lśni po poprawkach:)

ahoj:)
<img>

[alos]

"na krawędzi
rozszczepia się cisza

i nie ma dalej"

mi najbardziej podoba się taka pointa
ale to co mi się podoba nie ma żadnego znaczenia:)

w ogóle nic nie zmeniaj, przynajmniej narazie
bo inni się zezłoszczą;)

<img>

[Maria]

No to dałaś czadu, swoista lawina karkołomnych zeskoków, ale widzę przedmówcy wyłuszczyli 'moje skromne' co miałabym do powiedzenia, więc poczekam na ewentualną drugą wersję. Serdeczności. <img>

[Gloinnen]

"brzegi spojówek" i "krawędź kwarcytu" to wyrażenia dopełniaczowe, ale chyba już nie metafory?

"bruzd
ran ciętych" - to nie jest dopełniacz, tylko jukstapozycja, jak to zrobić, żeby nie wyglądało na wyrażenie dopełniaczowe?

Widzę, że sporo pracy nad wierszem jeszcze przede mną.

Dzięki za poświęcony czas.
<img>


Pozdrawiam,
Glóinnen

[AS]

ale warto <img>
a co do wyrażeń, nie będę się upierał, ale spora jest różnica
pomiędzy brzegami spojówek, a np przyśpieszeniem ziemskim
czy mocą silnika;
ciekawy poprawek
pozdrawiam:)
<img>

[Jan Stanisław Kiczor]

To i ja, już się nie wymądrzając, na wersję drugą, poczekam chętnie :kwiat:

[Tomasz Kowalczyk]

W zasadzie chciałem napisać to samo co AS. Powtórzę jedynie, że tekst wyglądałby o wiele ciekawiej, gdyby był urozmaicony pod względem stylistycznym. A z "dopełniaczówkami" łatwo sobie poradzić, "rozpisując" je, czyli zastępując innymi frazami. Często trzeba przy tym zmienić linię myśli, ale trud będzie się opłacał.

Pozdrawiam

Tomek

[Gloinnen]

Przyjmuję wasze uwagi, wieczorem jak elfiątko pójdzie spać, będę rzeźbić tekst. Zobaczymy, co mi wyjdzie.

<img>

Pozdrawiam,
Glóinnen

[elżbieta]

Myślę, że As mądrze prawi i życzę Ci Gloinnen, pomyślnego rzeźbienia <img>

[Gloinnen]

gdy brakuje mi
logicznego ciągu dźwięków
znów odkrywam jak talizman
mowę strzaskaną
raz jeszcze jestem dzieckiem
które boi się własnego krzyku
i pragnie ulepić z niego śpiew

czarne krople na drżących spojówkach
wsiąkają w słone meandry

na dnie poranionych bruzd
bezbronne kolory i wonie dojrzewają pod ziemią
niezapisane żadnym oddechem jeszcze

wrastam
ponownie w źródło rzeki nie-linearnej
po kalwaryjskich semantycznych dróżkach
wstecz się czołgam
do bezradnych prymitywnych ust

język kwarcytową
krawędzią
rozszczepia ciszę

wołam
i nie ma
dalej

_________________
Glóinnen

[AS]

omg
jestem pod wrażeniem <img>
wiersz nabrał blasku
<img>

[Gloinnen]

Cieszę się, że jest lepiej

Stawiam :piwo: