Andrzejek

[Hanna Dikta]

"Andrzejek"

jest odkąd pamiętam
z czapką naciągniętą głęboko na oczy
wrośnięty w próg domu
przezroczysty element krajobrazu

w zasuszonych palcach
spłowiała zabawka kikut papierosa
w oczach długometrażowy film z naszej ulicy

chodź Andrzejku do domu mówi matka
chwytając za rękę trzyletniego chłopca
/jeszcze nie zobaczył jeszcze może wszystko/
potem długo w nocy rozciera na dłoni
spopielałe włosy zmawia kołysanki

ślina wsiąka w jasiek dogasza
rojenia o szczęśliwszym jutrze

..........................................................

odchodzę na palcach
kółka grzęzną w błocie
rozumiem zbyt wiele

[Anonymous]

"dogasza" trochę gryzie podobnie jak "szczęśliwsze jutro". chyba bym zakończyła na tym wsiąkającym ślinę jaśku, do tego miejsca to po prostu brak mi słów. świetnie budujesz klimat!

[Maria Nowak]

odchodzę na palcach
kółka grzęzną w błocie
rozumiem zbyt wiele

-ja też czasem, choć nie chcę tego...
wiersz-finezja, czytałam kilka razy zanim odważyłam się coś napisać..
pozdrawiam. <img>

[Tomasz Kowalczyk]

Ciekawa charakterystyka...
Myślę za Animą, że ostatnią strofę można opuścić.
[quote=""Hanna Dikta""]odchodzę na palcach
kółka grzęzną w błocie
rozumiem zbyt wiele[/quote]

Pozdrawiam

Tomek

[Hanna Dikta]

Dziękuję Wam za komentarze. Chyba rzeczywiście zrezygnuję z tej ostatniej zwrotki, bo to jest jakby druga puenta, a po co? Miło mi bardzo, że czytacie moje wiersze i piszecie o swoich wrażeniach. To bardzo cenne. POzdrawiam serdecznie! :)

[Mariola Kruszewska]

Czym jest poezja? Komu i czemu służy? By coś napisać, bo się ciśnie? By inni poczytali? Zostawili ślad, że nie tylko autor czytał? Wydać tomik dla nielicznego grona zainteresowanych? Poczuć się lepiej, bo inni nie potrafią (ja -cząstka elit)? No więc czym?

Kłamstwem pod publiczkę, żonglerką słów? Maestrią rozdawnictwa myśli splecionych misternym węzłem gramatyki?

A może skowytem, własnym, cudzym? Rozdarciem trzewi? Lustrem, w którym odbijają się twarze własnej przeszłości, choćby zamazanej?
Andrzejek. Marcel.

Za to, co sednem sensu - dziękuję.

[Hanna Dikta]

Emde, przepięknie napisałaś, dziękuję. Tak, poezja jest skowytem... Jakże to słowo dziś pasuje do stanu mojej duszy. Pozdrawiam serdecznie. Cieszę się, że Was znalazłam. :)