To mój błąd

[Magnifique]

Już z sił całkiem opadły skrzydła wiary.
Inspiracja odeszła, zostawiając mnie samą.
Nadeszła noc, cisza.. Tylko komary
latają nad uchem. Wszystko przepadło.

Wspierać nie chciałam. Pomóc sobie?
"Nie, dziękuję." - odpowiadałam krótko.
Upadek przez potknięcie. I co mi zostało?
Skruszony kryształ na lepsze jutro.

[skaranie boskie]

A wiesz co Ci napiszę pod wierszem, Magnifique?
Odstąpię od trucia bo i nie bardzo jest o czym.
Napiszę, że mi się ten wiersz spodobał.
Że zbudził drzemiące upiory.
Tak upiory.
Upiory moich dawnych, młodzieńczych (i mam gdzieś jak zabrzmi słowo "młodzieńczych" w ustach wiekowej małpy!) poetyzowanych przemyśleń.
Napisałaś dojrzały wiersz a to dużo.
Nawet te wstrętne, żeby nie rzec upierdliwe komary jakoś u Ciebie bzykają do rymu. :0q:

[Maria]

Tak, wielokropki są moim zdaniem nigdzie nie potrzebne, a wiersz się czyta. <img>

[Magnifique]

Dziękuję bardzo :)

[Jan Stanisław Kiczor]

Ja zbliżyłem się do opinii "skarania".

Pozdrawiam.

[Fred]

Na pierwszy rzut oka wiersz wydaje się kiepski, właśnie młodzieńczy, taki "niedojrzały". Gdyby zrezygnować z dwóch elementów, które go psują, byłby dużo lepszy. Te elementy, to "skrzydła wiary" :314q:
Powodzenia. <img>

[Leon Gutner]

Mam dziwne wrażenie że wiersz jest fajny bo ma tylko dwie strofy . I przyjmuję go bardzo pozytywnie .

Z uszanowaniem L.G.

[atoja]

Skruszony kryształ na lepsze jutro.

<img>


młodzieńczo zbuntowany a w tym jest urok i prawda
<img>