Do Poety

[eva]

talent niewielki a uwiera
i krawat wciąż ten sam
obdarowuje nas w złudzenia
ty mnie
ja ciebie
gram

gdzieś zza powieki zza paznokcia
dzielimy znów przez dwa
talent życiowy do cynizmu
ty mnie
ja ciebie
znam

milczeć nam trudno gdy powietrze
pod płaszczem niczym mgła
talent jak postój nad przepaścią
ty mnie
ja ciebie
pcham

piszemy zatem bez logiki
bo talent po kryjomu
gdzieś tam gdzie ty
i tu gdzie ja
jest puentą niepokoju

[Maria]

ano tak jest z talentami, często siedzi cicho, a jak się wychyli to po kryjomu, boi, wstydzi, trema zżera i tak te wiersze błądzą, gdzieś coś uwiera.
<img>

[Maria]

och eva _14 - rozbawiłaś bardzo, ale przyjrzyj się, już sklonowana, tylko ta 14-tka gdzieś po drodze została. <img>

[Jan Stanisław Kiczor]

A wiersz dobry i już :kwiat: <img>

[Leon Gutner]

Puenta pełna niepokoju . A śpiewa się wiersz ze hej . Inaczej a przecież czuć ze tak bardzo Ewowo .

Z satysfakcją L.G.

[Ewa Włodek]

ooo, następna Ewa, miło, miło...
i do tego z miłym wierszem, szczególnie pierwsza strofa...
<img>
Serdeczności
Ewa

[skaranie boskie]

Właśnie, pierwsza strofa.
Tylko ona pełna rymów a już pozostałe pod tym względem kuleją.
Muszę jednak przyznać, że dobry wiersz i jedynie te rymy bym uściślił.

Pozdrawiam :kwiat:

[Fred]

[quote=""eva""]talent niewielki a uwiera
i krawat wciąż ten sam
obdarowuje nas w złudzenia
ty mnie
ja ciebie
gram[/quote]
Intrygujące.
Bez zdobników, bez kfiatuszkuf i innych takich. <img> <img>

[eva]

Dzięki za słowa.
W sumie, kto mnie zna, wie, że rymowanych nie piszę.
<img> Ten powstał wiele lat temu, jako jeden z pierwszych moich wypocin.
Ale jakoś tak mi się niedawno przypomniał. :)

Gratuluję czujności:)
Pozdrawiam

Ewa Kołodyńska