Żal (z wersją przepracowaną)

[Ewa Włodek]

noce i dnie
przygotowałam
by być dla ciebie

niewyszeptania szemrały w uszach
posługi garnęły się do rąk
strach dławił

czekałam
by znów cię przywitać

przywitałam
by odprawić w drogę bez powrotu


* * *


Niejawę i bezsen przysposobiłam,
by być dla ciebie.

W moich bacznych uszach boleśnie pełznął krzyk
niewyszeptanych próśb. Bezsenne oczy brały w objęcia
szelest oddechu. Ręce, padając w biegu, hołubiły
garnące się do nich posługi. Do ust lgnęły idealne kłamstwa,
choć martwiejącą krtań gniotła garota strachu.

W klatce z żeber liść osiki drżał oczekiwaniem,
by znów cię przywitać. Po to, żeby po skrzyżowanych
cieniach cyprysów odprowadzić drogą w jedną stronę.

[Hariharahani]

Piękne i zadumałam się.

Dwa razy się zatrzymałam na tych słowach -

niewyszeptane słowa szemrały w uszach
może smutki? :kwiat:
Pozdrawiam serdecznie

[Boogie]

Tylko koni żal:), ja zawsze wracam, niestety, jak mówią niektórzy :kwiat:

[Ewa Włodek]

Hariharahani:
miło Cię gościć, dziękuję za poczytanie i dobre słowo, i bardzo się cieszę że się Tobie spodobał i skłonił do zadumy.
niewyszeptania szemrały w uszach - tka, to bardzo dopbra opcja, dziękuję...
natomiast znów musi jednak zostać, to były takie powroty częste, choć za każdym razem z obawą, że akurat tego spodziewanego - nie będzie...
:kwiat: :005:

mnóstwo ciepłych uśmiechów posyłam Państwu
Ewa
:-) <img>

[Liliana]

[quote=""Ewa Włodek""]noce i dnie
przygotowałam
by być przy tobie[/quote]

trzeci wers czytam: dla ciebie,

Ewo, witamy , żegnamy i z tego składa się nasze życie,

serdecznie pozdrawiam <img>

[Ewa Włodek]

a wiesz, Lili, że przeczytałaś lepiej, niż jest?
Bardzo dziękuję za podpowiedź. Biorę, jeśli pozwolisz...
I prawdę prawd powiedziałaś: witamy, żegnamy...
:kwiat: <img>
Bezlik uśmiechów posyłam
Ewa

[Jan Stanisław Kiczor]

Jak zawsze miło było poczytać... :kwiat: <img>

[Liliana]

[quote=""Ewa Włodek""]a wiesz, Lili, że przeczytałaś lepiej, niż jest?[/quote]

to się cieszę, Ewo <img>

[Hariharahani]

<img>

[Bożena]

czekamy na przywitania pełne niewyszeptanych lęków- a poezja zamienia się w prozę życia <img>

serdeczności- Bożena

[Ewa Włodek]

dziękuję, Janie Stanislawie, jak zwykle miło Cię widzieć...
:kwiat: :018:


a czasem proza życia zmienia się w poezję, Bożeno...Dzięki piękne...
:kwiat:


Cudne dzięki moim Miłym Gościom z licznymi uśmiechami
Ewa
<img>

[Hanna Dikta]

Prosty, ale poruszający wiersz. Rażą mnie tylko te szemrzące niewyszeptania, dla mnie trochę banalne.

[Mariola Kruszewska]

Przeszkadzają mi w odbiorze -łamy

[Ewa Włodek]

Hanna Dikta:
pięknie dziękuję za dobre słowo o wierszu, miło mi je czytać, tym bardziej, że wiersz dedykowany...A te niewyszeptania - popatrz, ktoś mi je podpowiedział, uznałam za dobre...Więc chyba przywrócę pierwszą wersję?
:kwiat: :kwiat: :kwiat:

Mnóstwo uśmiechów posyłam Paniom
Ewa
:-)

[Tomasz Kowalczyk]

Jestem poza wierszem. Tekst banalny i do tego zrealizowany za pomocą powszedniego materiału leksykalnego.
Jeżeli peelka czekała, to chyba nie po to, żeby już w ostatniej zwrotce pogonić ukochanego. Ech, ta dzisiejsza młodzież...

Pozdrawiam

Tomek