Do emigrantów

[Anonymous]

Do emigrantów


Ja tu zostaję panie Gombrowicz
Nie dla mnie ulice Londynu mgliste
Nie dla mnie wyjazd zarobkowy
Mnie nie wpisujcie na tę listę

Ja mam tu złotą, polską jesień
I obcy jest mi los pielgrzymów
Bo mnie ciekawość nie zaniesie
Do Buenos Aires, Tokio, Rzymu

A Wy biegnijcie po złote runo
Granicą żadną nie skrępowani
Nikt już nie śpiewa, że mury runą
Bo wszyscy są poza murami



Dziękuję z góry za opinie <img>

[Irena]

Doliczyłam się czterech przecinków, ani jednej kropki i nie wiem dlaczego wszystkie wersy zaczynasz od dużej litery ?...nie musisz powtarzać tytułu.
Jak dla mnie zgrabnie..a polska złota jesień przypomniała mi słowa mojej znajomej (od wielu lat w Anglii), że najbardziej tęskni do naszych jesiennych barw.


Serdecznie....Ir

[skaranie boskie]

Technicznie - poza uwagami Ireny - bardzo dobrze.
A i przesłanie niebanalne...
Pozwól jednak, że mimo, iż Tobie wystarcza złota jesień ja powłóczę się nadal w poszukiwaniu złotego runa... <img>
I dodam po obejrzeniu niektórych miejsc za obalonymi murami, że owo jesienne złoto wcale - mimo zapewnień wielu - wyłącznie polskim atrybutem nie jest...


Pozdrawiam serdecznie <img>

[Mariola Kruszewska]

Dobry wiersz.

[Tomasz Kowalczyk]

Mnie przypomniał się wiersz Marcina Wolskiego:


Emigrantom

Choć Kanada się słodko uśmiecha,
Australia mirażem kusi,
nie możemy wszyscy wyjechać,
ktoś w tym kraju pozostać musi.

Na tej ziemi fars i tragedii,
co tak trudna jest do kochania,
coś winniśmy tym, co polegli
w swoich zrywach, wzlotach, powstaniach.

Jeśli ojce nie żyli na darmo,
nie frajersko walczyli o mowę,
czy nam wolno swych mózgów karmą
paść beztrosko potęgi światowe ?

Za wygody, za pokój z wanną,
pełne sklepy i piękne niebo,
za banany, za mięso, za szampan
rodzić dzieci Niemcom i Szwedom ?

Na angielski przełożą nam pacierz,
a wspomnienia się same uproszczą.
Trudno przecież żyć w rezerwacie,
by wyginąć z indiańską godnością !

Tutaj chude brzózki i piachy
i mieszkanie za lat dwadzieścia,
złe prognozy, ponure strachy,
ot, po prostu same nieszczęścia.

Ile łatwiej jest patrzeć z daleka,
gdy się pójdzie z owczą gromadą,
a jeśli ktoś na to czeka,
kiedy wszyscy już stąd wyjadą ?

Może ktoś już zaciera łapki,
kiedy innym serce się kraje ?
"Załatwili się sami, Polacy".
Więc, gdy o mnie idzie, ja zostaję.


Pozdrawiam świątecznie

Tomek

[Pier Dułka]

a ja całym sobą za przesłaniem wiersza.. nad technicznymi nie będę się rozwodził bo po co skoro myśli mi skradłaś?:)