zachód słońca

[Amadeusz]

zachód słońca

w tej niepewności ciężkiej jak
wieko fortepianu tylko jej dłoń mogła
obudzić ze snu uschnięte stokrotki
zapomnieniem deszczu w korycie czułych rzek

po śladach które straciły nawet swój
cień rozmyty łzami dziś jeszcze
bardziej wilgotnymi

mogłem naśladować ruchy warg tego z
nazaretu kiedy opuszczony w oliwnym
gaju poczuł strach i zdradę modląc się
za schodzących zewsząd samozwańców
ale ich dłonie były puste

jak nadzieja że odnajdzie się w
końcu niemowlę w kołysce
wyjęte spod prawa
odszczepieńca
wyrzutka
mizeraka

26/12/08

[Mariusz]

Płynąłem przez wiersz, piękny wiersz do ostatniej zwrotki, na której się rozbiłem.Nie mogę "przypiąć" trzech ostatnich wyrazów. Pozdrawiam serdecznie.

[Anonymous]

Aż chce się podmiotowi powiedzieć - unieś głos, ponad te ludzkie, czasem nigdzie nie spisane, a ciężkie prawa, które bywają jak zaraźliwa choroba zimnych oczu, uszu, i pierwszych odruchów. Unieś dla tych, co stoją w rzece i w ciszy nasłuchują, wypatrują koszy, mają ręce gotowe, by ująć słabnące, ochronić w ramionach, by zaśpiewało jak trzcina, z wiatrem, a ponad wiatr, szeptem, a donośnie, w sobie, a wielu. Mam gonitwę myśli za przyczyną wiersza, ale wiem, że zrozumiesz. -:) Elm.

[Irena]

[quote=""Amadeusz""]k nadzieja że odnajdzie się w
końcu niemowlę w kołysce
wyjęte spod prawa
odszczepieńca
wyrzutka
mizeraka [/quote]

Zakończenie wiersza jest ponad znamienną datę, ponad tego opuszczonego z nazaretu...bo każdy może być właśnie nim, być odszczepieńcem, wyrzutkiem, mizerakiem. Dziękuję za ten wiersz.


Serdecznie.....Ir

[Mariusz]

...i stała się jasność. Pozdrawiam serdecznie.

[Tomasz Kowalczyk]

Cezura rozbrzmiała hukiem zamykanego fortepianu. Hałas rozbrzmiewa przez dłuższą chwilę, po czym oddala się gasnącym echem, ale w uszach peela ciągle brzmi coraz głośniejszym oddaleniem. I rzekłbyś, że wypełnia go schizofreniczna nostalgia, bo z jednej strony trzask spadającej klapy, z drugiej zaś wiecznie żywe wspólne chwile wygrywane mazurkami i nokturnami na biało-czarnej klawiaturze. Który głos przeważy?
Poczucie pewności znalezienia sensu życia... Jak odróżnić proroka od kupca, skoro wszyscy ubrani w te same ciuchy i tych samych mieli nauczycieli od religii?
[quote=""Amadeusz""]niemowlę w kołysce
wyjęte spod prawa [/quote]
odnajdzie odszczepieńca i wyrzutka. I przytuli. I da nadzieję. Życzę jej peelowi w Nowym Roku!

Pozdrawiam

Tomek

[lilak]

[quote=""Amadeusz""]w tej niepewności ciężkiej jak
wieko fortepianu tylko jej dłoń mogła
obudzć ze snu uschnięte stokrotki - zjadła siem literka i
zapomnieniem deszczu w korycie czułych rzek [/quote]

zabieram to wieko, i oby nigdy nie opadło, ani na nazaret , ani na gaj oliwny , byśmy nie musieli cierpiec jak on...
bardzo mi siem podoba
pozdówka

[Hekate]

.
Amadeuszu,

odbieram to tak
2 zwrotki to opowieść....
następne 2 - porównanie, równanie zagadka

ostatnie 2 zwrotki muszą być bardzo ważne

ale ich dłonie były puste

jak nadzieja że odnajdzie się w
końcu niemowlę w kołysce

Tajemnica...

poczuł strach i zdradę

odszczepieńca
wyrzutka
mizeraka

zwątpienie
zachód słońca...


ukłony dla Twojej opowieści