Przenikania

[Jan Stanisław Kiczor]

Przenikania

Boję się, obserwując zanikanie świata
Gdy marnieje szlachetność, sens zwykłego słowa,
Gdzie wielkość się rozkłada w płaskich dylematach,
A „nowe jutro” budzi w przypadkowych głowach.

Boję się wiadomości, że odszedł znów Człowiek,
Zabierając i ze mnie pewną nieuchwytność,
A z mroków zęby szczerzy gotowa opowieść,
Że nie wszystko tam było, tak jak być „powinno”.

Boję się tych podpiętych pod chwałę nagrobka,
Co już dawno przeczuli, cenili i znali,
Także tych którzy dotąd schowani w opłotkach
Celnością swoich krytyk muszą się pochwalić.

Kiedy hucpa, orwellizm, wkracza w nas przebojem,
Myśl zbacza na manowce. Tego też się boję.

.

[maybe]

Kiedy hucpa, orwellizm, wkracza w nas przebojem

One, niestety, mają większą siłę przebicia. Ale do czasu, mam nadzieję.
:modlitwa:

[Jan Stanisław Kiczor]

Tak też myślę... dzięki

[Leon Gutner]

Trudno nie podzielać twojego strachu Janie .
Leo wie jak to jest wielkie sprawy ubierać w płaskie dylematy .
Kiedy czytałem bałem się razem z peelem .
Oto cud twojego pisania .

Z uszanowaniem L.G.

[Jan Stanisław Kiczor]

Świat bywa bowiem groźny w niektórych uwarunkowaniach.

Pozdrawiam

[Fred]

Tego też się boję.

Jawisz sie zatem jako człowiek bojowy!
Serio zaś mówiąc trochę te Twoje mysli w tym wierszu mi sie mieszają. Sprawiają wrazęnie nieuporządkowanych. Może trochę tego za dużo?

[Jan Stanisław Kiczor]

Może i za dużo. Ale raczej uporządkowane. I jak zawsze dzięki za czytanie, komentarz

[MUFKA]

:piwko:

[Panterka]

Z tym baniem to żartów nie ma zaiste ;-)
Też się boję .... :?
Ale wraz z Tobą - łatwiej mi to znieść :-)

[Maria]

Kiedy hucpa, orwellizm, wkracza w nas przebojem,
Myśl zbacza na manowce. Tego też się boję.

Każdy myślący człowiek się boi, bo gdy się zastanowi, dochodzi do wniosku, że jest czego się bać.
Wiersz na miarę czasów. :-)

[Łucja Kucińska]

Tak... żal każdego Człowieka, który odchodzi, a gdy odejdą ostatni, pamięć o nich zginie w czeluściach pneumatycznej niszczarki, jak w orwellowskim roku 1984.

Pozdrawiam
łucja

[Mariola Kruszewska]

Boję się wiadomości, że odszedł znów Człowiek,
Zabierając i ze mnie jakąś nieuchwytność,

Ta myśl najbliższa mi; natomiast jakaś psuje frazę bylejakością.

[Edward Skwarcan]

Dałeś wiele do przemyślenia

Boję się, obserwując zanikanie świata
Gdy marnieje szlachetność, sens zwykłego słowa,
Gdzie wielkość się rozkłada w płaskich dylematach,
A „nowe jutro” budzi w przypadkowych głowach.

Myślę, że ten fragment nie wymaga komentarza
Trafny i piękny
Pozdrawiam Edward