Stan zawieszenia

[Jan Stanisław Kiczor]

Stan zawieszenia

Właściwie brak mi planów na przyszłe zdarzenia
przed czym mógłbym uciekać, co stracić, co zyskać;
kamieniste podłoże pozwala iść stopom
w bielszy dzień się zanurzać, zaniemówić, przysnąć.

Uchodzą wszystkie lata i ciało wiotczeje,
brak jest domu w poświacie, brak świętych patronów.
Nawet dymu zabrakło z wygaszonych ognisk
i dni przepiłowane na półmrok i bezsens.

Już nikt mnie nie omija idąc wprost, na przełaj
przez wizję starych światów, połamane skrzydła,
szczęk klucza czasem słyszę w porosłym sitowiu
jakby ciepło chciał wykraść przemarznięty grudzień.

Lecz zdarza się czasami rozgwieżdżony wieczór
I z błękitów głos słychać. Bóg śpiewa balladę.


.

[Ewa Włodek]

każdemu się od czasu do czasu zdarzy taki stan zawieszenia, Janie, jak Twojemu peelowi. Najważniejsze, żeby to był stan przejściowy, a takich rozgwieżdżonych wieczorów, jak w poincie, wiele...
:-) :-)
Bardo refleksyjnie rzekłeś. Pozdróweczki przyjmij...
Ewa

[Mariola Kruszewska]

dni przepiłowane na półmrok i bezsens.

Ta metafora podoba mi się.

[Basia]

Skąd ja to znam, doskonale rozumiem peela. Ja się zawsze zawieszam od jesieni do wiosny. Podoba mi się. Pozdrawiam :)

[Mithril]

wiesz Janie, nie znajduję w tekście nic nowego; stagnacja, narzekanie - biadolenie(?) i do tego takie pozaliryczne, nadsłowne, nudno-wisielcze.....................no tekst do przeczytania i zapomnienia, co nie jest trudne...

[Jan Stanisław Kiczor]

Ewo - bez takich "stanów przejściowych" człowiek nie doceniałby całej reszty

Mariolu - cieszę się

Basiu - od jesieni do wiosny, to może ciut za długo?...

Mithril - faktycznie, nie ma nic odkrywczego w stagnacji, choć do całkiem wisielczego nastroju droga daleka. Właściwie to cieszę się, że do zapomnienia. Tragedią byłoby, jakby ktoś kazał uczyć się na pamięć.

[Marcin Sztelak]

Wiersz można zaliczyć do liryki, trochę przygnębienia z rozgwieżdżonym niebem jako nadzieją. Usunąłbym inwersję - Bóg śpiewa balladę (może zresztą lepiej byłoby nuci?).

Pozdrawiam.

[Jan Stanisław Kiczor]

Chyba masz rację Marcinie. Inwersja zbędna. Czy nuci, czy śpiewa, to "zagwozdka" którą od początku miałem. Śpiew sprawia wrażenie wyrazistości, nucenie może być takie bardziej intymne, ciche, nie dość słyszalne.

Ale jeszcze pomyślę

Pozdrawiam.

[anastazja]

Lecz zdarza się czasami rozgwieżdżony wieczór
I z błękitów głos słychać. Bóg śpiewa balladę.

Oby więcej takich wieczorów dla peela.

Pozdrawiam Janie.

[Jan Stanisław Kiczor]

Bywają takie wieczory. Uwierz

[Monika_S]

Każdemu czasem zdarzy się zawiesić, wtedy przydaje się ktoś lub coś, co nas zresetuje i wyrwie z tego zawieszenia.
Podoba mi się bardzo końcówka wiersza. Nie odnajduję w utworze wisielczego nastroju, raczej taki melancholijny, ale poza tym muszę się jednak zgodzić z Mithrilem.

Pozdrawiam

[Bożena]

fajny rytm w wierszu-

Właściwie brak mi planów na przyszłe zdarzenia
przed czym mógłbym uciekać, co stracić, co zyskać;
kamieniste podłoże pozwala iść stopom
w bielszy dzień się zanurzać, zaniemówić, przysnąć.

- prawie Janie jak u mnie :-) planów już nie robię- zgodnie z powiedzeniem- chcesz rozśmieszyć Boga- rób plany- uciekac też juz nie uciekam :-) no mogłabym coś stracić i zyskać i jak znam siebie - raczej- stracić- :-)

[Jan Stanisław Kiczor]

Dzięki za czytanie, za komentarze

Moniko -
Bożenko -