boży dom a kwestia ucieczki

[Mariola Kruszewska]

wołyński rzeźbiarz nie żałował drewna
w sam raz na opał

stanisławowski architekt nie żałował miejsca
w sam raz na magazyn

przez dziurawy dach niebo oświetla
rozstrzelanego Chrystusa z odrąbanymi
stopami

[Boogie]

Na obrazę i niepodobieństwo. A my nie chcemy uciekać stąd. W tym smutku wszelako widzę coś więcej, niż nadzieję. Serdeczności

[iskierka]

Bardzo dobry wiersz, podoba mi się

[Bożena]

dla jednych świętość
dla innych śmieszność- a przecież nie tak trudno szanować dorobek kulturowy chocby i nie miało się z nim nic wspólnego- :oki:

[Mariola Kruszewska]

Nienawiść, wrogość wobec drugiego człowieka przejawia się również w niszczeniu jego dorobku, a im ważniejszy był dla niego, tym większa satysfakcja z niszczenia.

Pozdrawiam komentujących.

[Monika_S]

Dobry wiersz. Porusza bardzo ważną kwestię. Na zachodzie są już miejsca, gdzie sprzedaje się kościoły, przerabia na skateparki, a nawet swego rodzaju bloki mieszkaniowe czy hotele.
Ale tak się nie dzieje tylko z kościołami, ponieważ ludzie sami też i swoim sąsiadom nieraz coś niszczą, zabierają.
Smutny obraz, który jednak zaczyna coraz częściej zaglądać nam w oczy.

Pozdrawiam

[Mariola Kruszewska]

Dzięki, Moniko, za uniwersalne odczytanie.