nie płacz córeczko

[Janusz Pyziński]

popatrz córeczko ogród Pana Boga
zmalał do rozmiarów naszego ogródka
chowam twoje zdjęcie pod język
może ślina kiedyś powróci z siłą imienia
którego nikt nie urodził

odbijam się w sobie w niezmienionym tempie
nieudolnie noga obija się o nogę jak wiśniowy pień
o pestki odrzucone przez ptaki czasem odzyskuję twarz
by spojrzeć prawdzie w oczy wtedy akurat jest noc
złożonych rąk nie mam nawet ani jednej dłoni by podać
ci ulubionego pluszaka od tego można dostać kota

nie płacz ten ogród przyciąga wzrok w oczekiwaniu
niebieskich migdałów na razie porzeczka ma kwaśny smak
ale dojrzeje do czerni panno moja przykuta do łóżka
niewierząca w codzienność wnikającą w popiół anatomii
aż stanie się ciszą wypieszczoną fidiaszowym dłutem

póki co zamiast pod powieką niech uwieczni cię w locie
zatrzymanych zegarów w niewiadomym wieku gdzie wszystko
dzieje się na odwrót aż po cebulki wyrywanych włosów
prowadząc na ostatnie piętro skąd tylko skoczyć wrócić
do ogrodu widzisz córeczko tak to jest ze zwiędłym liściem ojca

[Boogie]

Wskoczyła mi samoistnie meta fora - zwiędłym listem od ojca, ale ja tak mam, poza tym :oki: , pozdrawiam serdecznie.

[Janusz Pyziński]

Dziękuję Bogdanie za czytanie i za metaforę,ale listonosz nie zagląda do mojego ogrodu,a zwiędłe liście-owszem

Pozdrawiam serdecznie :-) :piwko:

[Mariola Kruszewska]

odbijam się w sobie w niezmienionym tempie
nieudolnie noga obija

Niefortunne zbliżenie.

odzyskuję twarz
by spojrzeć prawdzie w oczy

Oj, ładnie.
Tragedia peela jest tak wyrazista, że nie przeszkadza mi nawet córeczko zamiast prostego córko, niezależnie od wieku dziecka i relacji rodzicielskich.

[anastazja]

Troszkę przydługi, ale taki smutny wiersz połyka się wprost. Piękna miłość ojca do córki przykutej do łóżka.

Pozdrawiam :-)

[Janusz Pyziński]

Mariolu,anastazjo -dziękuję za pochylenie się nad trudnymi chwilami

[Bożena]

póki co zamiast pod powieką niech uwieczni cię w locie
zatrzymanych zegarów w niewiadomym wieku gdzie wszystko
dzieje się na odwrót aż po cebulki wyrywanych włosów
prowadząc na ostatnie piętro skąd tylko skoczyć wrócić
do ogrodu

- wybrałam fragment który na mnie zrobił największe wrażenie- :placz2:

[ćma]

Piękny, wzruszający wiersz; podpisuję się pod wyborem Bożeny - wspaniały fragment. Jedynie "zwiędły liść ojca" jakoś mi nie pasuje do całości. Ale to takie moje widzimisię.
Pozdrawiam serdecznie

[anastazja]

[quote="Janusz Pyziński"][/quote]Mariolu,anastazjo -dziękuję za pochylenie się nad trudnymi chwilami


Przykro mi tym bardziej Januszu.

Ściskam :-)

[Ewa Włodek]

poczytałam w zadumie. Jest emocja, jest refleksja, jest moc - choć pozornie tak ciiii...
:oki:
pozdrawiam serdecznie...
Ewa