Nie mówię żegnaj...

[Liliana]

Na cmentarzu, choć już ciemno,
zadumania dłuższa chwila;
stary kasztan razem ze mną
nad mogiłą się pochyla.

Szepczę: lata biegną szybko,
cienie coraz większą smugą,
włos się mieni srebrną nitką,
zatem pewnie już niedługo…

Więc nie mówię: żegnaj, Matko!
Ona tuż tuż, za rogatką.

[Fred]

Wiersz nastrojowy, ładny, ale zastanawiam się, czy odwiedziny matczynego grobu to tylko tęsknota ku śmierci?

[Liliana]

zbyt świeże wszystko jeszcze, więc różne myśli peelką miotają,

dzięki za dobre słowo, Fred

[Fred]

zbyt świeże wszystko jeszcze

Wyrazy współczucia.
Ja czekałem kilka lat zanim się odważyłem napisać wiersz poświęcony śmierci Matki.
Chyba masz rację, że w pierwszym momencie przychodzą właśnie takie myśli: Ja też chcę umrzeć. Po jakimś czasie oswajamy sie z tym faktem, a czasem nawet próbujemy prowadzić jakiś dialog poprzez zaświaty.

[Liliana]

Wyrazy współczucia.

dziękuję, Fred,

ja dwa i pół miesiąca miałam taką blokadę - nic nie mogłam napisać, niczego przetłumaczyć, a potem zaczęły mi się rodzić jakieś takie drobne formy, więc je zamieszczam w Ogrodzie,

pozdrawiam serdecznie :-)

[perełka]

Piekny wiersz Liliano i.wyrazy współczucia :-*
moja zmarła już 17 lat temu...ale jest ze mną cały czas...
myślę, że matce nigdy sie nie da powiedziec żegnaj...
jedynie: do zobaczenia;-)
serdeczności :-)

[Leon Gutner]

Minimum słów - maksimum efektu .
Coś jak " emocjonalne aikido w wersji pisanej "

Leo pod wrażeniem .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

ładnie, delikatnie, z miłością. Tak, Lili, nie zawsze można rzec słowo zaraz po odejściu Ukochanej Osoby, czasem trzeba na to - lat. Doświadczyłam tego, właśnie trauma związana ze śmiercią(nie Mamy, która - oby jak najdłużej - żyje i ma się dobrze) "uruchomiła" we mnie - mowę wiązaną, zwaną wierszami...

samo dobro posyłam...
Ewa

[maybe]

Nawet strata potrafi dać owoce - choćby w postaci ciepłych wierszy. Na pewno dotrą gdzie powinny.
Pozdrawiam Liliano

[biedronka basia]

:-)

Liliano,

Rozczula do łez...

[Liliana]

perełko, Leo, Ewo, maybe, biedronko,
bardzo Wam dziękuję za komentarze i mnóstwo dobrych słów,

serdecznie pozdrawiam :-)

[Mariola Kruszewska]

Wiersz można także odczytać wbrew intencjom Autorki - puenta daje możliwość optymistycznej wersji - Matka (nie śmierć) jest tuż, tuż, zawsze obok, mimo że nie fizycznie.

[Julka]

Liliano

Nie!

Takie myśli trzeba szybko unicestwić.
Życie jest takie piękne, a właściwie nawet jak jest smutne, to świat jest tak piękny,
że żyć by się chciało bez końca.
Choć odejdzie ktoś bardzo bliski, trzeba myśleć, szkoda, a ja jeszcze mam tyle czasu...
Nasze wiersze na te smutne tematy, to takie udawanie przed samym sobą.
Wystarczy iść na spacer wśród pól i łąk, żeby kochać swoje bycie na tym świecie
i trzymać go rękami i nogami
Serdecznie pozdrawiam

[Liliana]

puenta daje możliwość optymistycznej wersji - Matka (nie śmierć) jest tuż, tuż, zawsze obok, mimo że nie fizycznie.

dzięki za inne spojrzenie, Mariolu, pozdrawiam

Julko,
masz rację, ale na wszystko trzeba czasu,
dzięki za pochylenie się nad wierszem, pozdrawiam

[sisy89]

Wyrazy współczucia...
Wiersz nastrojowy i poruszający.
W takich momentach często wiersze rodzą się same i przekonują czytelnika, bo są autentyczne, mają duszę.
Pozdrawiam serdecznie