Omiń, jeśli możesz

[Ewa Włodek]

tu wciąż jeszcze powietrze zgęstniałe i lepkie,
łzy spływają po szybach, jak kiedyś – po twarzy,
strach utaił się w ścianach, wniknął w siatkę spękań,

nim pokona się schody - już chce się uciekać
z obawy, że nie wiedzieć, co może się zdarzyć
w przestrzeni, w której nigdy inaczej nie będzie

[Fred]

Za dużo grzebaniny i dywagacji jak na tak krótki wiersz.
Nie dla mnie.

[Leon Gutner]

Po raz drugi lecz tym razem z poranną przyjemnością .

Z uszanowaniem L.G.

[Mariola Kruszewska]

nim się pokona chody

schody?

[biedronka basia]

Ewuniu, To bardzo zaniedbana, opuszczona, okrutna(?) przestrzeń, jak dom od wieków niezamieszkały...

Ladnie piszesz o niej :-)

[Ewa Włodek]

Za dużo grzebaniny i dywagacji jak na tak krótki wiersz.

grzebaniny - czyli, konkretnie, czego?

Nie dla mnie.

i tu, Fredzie, rozumiem, jak najbardziej...
:piwko:

tym razem z poranną przyjemnością

Twoja obecność, Leonie, to dla mnie przyjemność...
:roza2:

Ewa Włodek napisał/a:
nim się pokona chody
schody

w rzeczy samej, Mariolu! W tej chwili poprawiam...

To bardzo zaniedbana, opuszczona, okrutna(?) przestrzeń, jak dom od wieków niezamieszkały

nie, Basiu, ta przestrzeń tak na prawdę nie jest ani opuszczona, ani zaniedbana, ani niezamieszkana. Wręcz przeciwnie. Ale jest - okrutna, przesiąknięta czymś nieprzyjaznym. Nie wiem, co się w niej zebrało i przez jak długi czas (inaczej: wiem, co się zbierało przez ostatnie 55 lat), ale na pewno nic dobrego...


Kochani, najpiękniej Wam dziękuję, że wstąpiliście, spojrzeliście w tę przestrzeń i podzieliliście się ze mną Swoimi refleksjami...
Moc serdeczności Wam posyłam...
Ewa

[iskierka]

Ewo zawsze lubiłam twoje wiersze, są boskie

[maybe]

Nie mogę ominąć;) Są takie miejsca, te lepiej omijać.
Ewa, a jakby tak: "nim pokona się schody"? Bardziej ... melodyjnie?
Ale to tak na marginesie:)

[Ania]

Ewo, z przyjemnością
A sugestia Maybe i mnie przekonuje :-)

[Liliana]

a jakby tak: "nim pokona się schody

maybe ma rację, mnie też (idąc za rytmem 1. zwrotki) czyta się:

nim pokona się schody i dalej mniej więcej tak:


nim pokona się schody - już się chce uciekać
z przekonaniem, że straszna rzecz się może zdarzyć
w tej przestrzeni, co inną raczej już nie będzie

pozdrawiam serdecznie, Ewo

[Ewa Włodek]

Ewo zawsze lubiłam twoje wiersze

ooo, Iskierko, bardzo mi jest miło...

Są takie miejsca, te lepiej omijać.
Ewa, a jakby tak: "nim pokona się schody"? Bardziej ... melodyjnie?

czasem się nie da, Basiu...
A propozycja - bardzo misię, dziękuje ślicznie i skorzystam, jeśli pozwolisz...

Ewo, z przyjemnością
A sugestia Maybe i mnie przekonuje

to dla mnie, przyjemność, Aniu, że wstąpiłaś.
I podzielam Twoje zdanie względem propozycji Basi...

maybe ma rację, mnie też (idąc za rytmem 1. zwrotki) czyta się:

nim pokona się schody i dalej mniej więcej tak:


nim pokona się schody - już się chce uciekać
z przekonaniem, że straszna rzecz się może zdarzyć
w tej przestrzeni, co inną raczej już nie będzie

tak, Lili, propozycja Basi - jak najbardziej, natomiast co do Twojego dalszego ciągu - to według mnie zmienia sens tego, co chciałam powiedzieć. To, "co się może zdarzyć" w tej przestrzeni nie musi być niczym strasznym w sensie obiektywnym, tylko bardziej - subiektywnym. Poza tym w tej przestrzeni - gdybyż tylko to "raczej" wchodziło w grę! Tam na prawdę już nigdy nie będzie inaczej. Niestety. Ale cieszę się, że miałaś w tej kwestii własne zdanie...


Drogie Panie, cudnie wam dziękuje, że jesteście, że dałyście Swój czas wierszowi i powiedziałyście tyle słów dobrych, mądrych i konstruktywnych...
ściskam Was mocno...
Ewa

[Liliana]

Ewuniu,
ja ten ciąg dalszy to tylko tak napisałam, dla przykładu, że się lepiej czyta,
zmiana sensu nie była zamierzona,

serdeczności

[Edward Skwarcan]

Autorytety już rzekły

Pozdrówka

[Ewa Włodek]

Ewuniu,
ja ten ciąg dalszy to tylko tak napisałam, dla przykładu, że się lepiej czyta,
zmiana sensu nie była zamierzona,

oczywiście, Lili...

Autorytety już rzekły

nooo...
:roza2:

Kochani, najpiękniej Wam dziękuję za to, ze jesteście, że poczytaliście i powiedzieliście tyle dobrego...
moc uśmiechów Wam posyłam...
Ewa