Preludium

[Elunia]

pozbieraj mnie Panie z kawałków
bym mogła zasiąść pod sklepieniem
spokojna

każda kolejna myśl dotyka trwale
przenika przez pryzmat
światła otoczką jest lub wnętrzem snu
jak mimoza zamyka się w przedziale czasu
pochłania

cichnie gdzieś na horyzoncie
resztka błyskawicy pod powieką
co po gniewie została

pozbieraj mnie z tych kawałków Panie
w kamieniu zachowaj

[Mariola Kruszewska]

cichnie (...)
resztka błyskawicy (...)
co po gniewie została

Tylko ta metafora przykuła moją uwagę.

[Mirek]

hejka witaj krajanko
fajnie Ci się napisało tylko troszkę za dużo (tak sobie myślę)i się zaplatałaś troszkę

każda kolejna myśl dotyka trwale
przenika przez pryzmat
światła otoczką jest lub wnętrzem snu
jak mimoza zamyka się w przedziale czasu
pochłania

cichnie gdzieś na horyzoncie
resztka błyskawicy pod powieką
co po gniewie została

mam taka sugestię

każda kolejna myśl dotyka trwale
przenika przez pryzmat
światła otoczką snu
jak mimoza zamyka się w przedziale czasu

cichnie gdzieś
resztka błyskawicy została pod powieką

a po za fajnieś ujęła nastrój przed burzowy rozbicie myśli świątynne