(po)żądanie

[Anita]

masz wygłodniałe ręce

patrzysz
w zdziwione oczy
czuję jak anioł śmierci gra
na moich kościach

Ankh jeszcze nie wypadł mi z rąk

próbuję poznać
kilka białych prawd


z Jezusem ci nie po drodze

[czarnowidz]

Mimo starań Autorki nie jest za dobrze.

drżysz tak jak drżał Jack

zbędne "zapychacze"

Anioł śmierci gra
na moich kościach

zbyt patetycznie, podobnie jak crux ansata.

Puenta sprawia wrażenie "niekompatybilnej" z resztą tekstu.

Pozdr.

[Oremus]

Nie zawsze kończy się tak, jak z Ligią i Winicjuszem. Czyż można jednak myśleć o ludzkości, nie potrafiąc uszczęśliwić jednego człowieka? Nawet takiego, któremu "nie po drodze"? Zamyślił Twój wiersz. Pozdrowienia

[Maria]

Anito - za tę wersję oklaski.
Jednak warto być cierpliwą. Brawo.

[Anita]

To znaczy Mario według Ciebie jest dobrze? Pozdrawiam.

[Anita]

Nie zawsze kończy się tak, jak z Ligią i Winicjuszem. Czyż można jednak myśleć o ludzkości, nie potrafiąc uszczęśliwić jednego człowieka? Nawet takiego, któremu "nie po drodze"? Zamyślił Twój wiersz. Pozdrowienia

Więc nad czym tak rozmyślasz?
Myślę, że do uszczęsliwiania "innych" jest daleko pelowi.
Mógłby zacząć od jednej osoby, tej najbliższej.
Zresztą tu nie chodzi o uszczęśliwianie, a brak jakich kolwiek reakcji na stan pelki.
Można to podciągnąć pod zapatrzenie w siebie.
Pozdrawiam.

[Latima]

To ja zacznę zupełnie od czapy. Nieprawda, że koda jest niekompatybilna. Jezus jest symbolem miłosierdzia, przebaczenia i wielkiej tolerancji wobec słabości człowieka ( to przecież On pozwolił zrywać w sabat te kłosy), zatem dla mnie wszystko gra, bo o czym pisze peelka? Pisze, że bohaterowi lirycznemu nie po drodze dlatego, że nie zauważa tej śmierci , która już jest blisko, mija obojętnie ( na pewno?, nieważne...może to tylko metoda, co?)
Teraz dopiero wracam do całego tekstu, pełnego żalu, bo historia jeszcze niedokończona, trwa, gdy peelka powoli wydobywa kilka białych prawd, o których nie lubi( nie chce mówić), bo następuje rozbicie na kawałki.
Niepotrzebnie, Anito, interpretujesz tekst, jest wg mnie prosty jak koci ogon.
To teraz o formie. Obijam za : 2 nieciekawe imiesłowy: zauważając, wydobywając - pompują niemiłosiernie. Dwa pierwsze wersy niczego nie wnoszą, utwór powinien się zacząć od słów
nasz historia jeszcze się nie kończy/ nasza historia trwa ( wtedy unikam - jeszcze)
wg mnie patrzysz w stroskane oczy - bo patrzenie na oznacza przedmiot, a w oczy się patrzy, ale to już drobiazg
Anhk ( nie wiem co to, ale się dowiem)
jeszcze nie wypadł z moich rąk ( tu można to jeszcze zostawić, po wywaleniu tego wyżej, bo masz 2 x , a tak jedno).
To tyle, sama się prosiłaś, to masz tralalallalalalalal , La

[Anita]

O! Latima jaka Ty szybka. Jak miło Ciebie gościć-:)).
Poprawiłam błędy wedlug wskazówek.
"Wydobywając" chciałam zastąpić wyrazem "wyrywajac", ale póki, co jest "wyjmując".
Choć "Wyrywanie" chyba najbardziej pasowało by.
A te pierwsze dwa wersy to chciałam czytelnika naprowadzić mniej więcej, ale fakt nie każdy czytał o Jacku i Emilii.
Aczkolwiek Latimo do przemyślenia będą te dwa wersy.
Póki, co nic innego mi do głowy nie przychodzi.
Ostatnio mam kiepski czas do tworzenia poezji.
Dziękuję za odwiedzinki.
Wczoraj czytałam Twój wiersz, ale nie skomentowałam. Ale przyjdę do Ciebie w odwiedziny.

[Anita]

Poprawione.-:)). Jacka i Emilii nie ma.

[Gelsomina]

Właśnie sprawdziłam słowo Anhk
Mnie wiersz zainteresował

[Anita]

A mogę poznać Twoją interpretację? Bo są czytelnicy którzy mają problem ze spójnością i całością. Dla mnie wiersz jest spójny.

[Maria]

Anito, tutaj praktykowany jest zwyczaj, że pierwotną wersję zostawiamy w spokoju. U Ciebie widać, że już 7 razy poprawiany i jak ktoś dokładnie czyta z rok później, a wiersz w wersji końcowej jest zupełnie inny niż był wstawiony, to myśli o komentujących - co oni chcą od tego wiersza? Wiem, z tym wierszem, już nie odtworzysz zaległości, ale na przyszłość bądź w zgodzie z przyjętymi tu ustaleniami. (to tak po koleżeńsku). Pozdrawiam.

[Tomasz Kowalczyk]

Anito, tutaj praktykowany jest zwyczaj, że pierwotną wersję zostawiamy w spokoju. U Ciebie widać, że już 7 razy poprawiany i jak ktoś dokładnie czyta z rok później, a wiersz w wersji końcowej jest zupełnie inny niż był wstawiony, to myśli o komentujących - co oni chcą od tego wiersza? Wiem, z tym wierszem, już nie odtworzysz zaległości, ale na przyszłość bądź w zgodzie z przyjętymi tu ustaleniami. (to tak po koleżeńsku). Pozdrawiam.

Nie wtrącaj się, Mario.
Autor ma prawo robić z własnym tekstem, co mu się podoba.
Tak jest przynajmniej na "Ogrodzie Ciszy".
Jeżeli Anita nie chce zostawić śladów korekty, to jej sprawa.

[Maria]

Nie wtrącaj się, Mario.
Autor ma prawo robić z własnym tekstem, co mu się podoba.
Tak jest przynajmniej na "Ogrodzie Ciszy".
Jeżeli Anita nie chce zostawić śladów korekty, to jej sprawa.

Panie Administratorze - czy przestanie mnie Pan prześladować? Czy mam poszukać w moich wierszach, gdzie mi zwracano uwagi, że poprawione wersje wstawia się odrębnie, by czytelnicy widzieli jak, gdzie i o co dokonano zmian? Ja tego nie wymyśliłam, a Anita jest młodszą stażem ogrodowiczką i ma prawo tego nie wiedzieć.
To naprawdę nie wypada, żeby Pan pod każdym moim wpisem dokonywał pouczeń, w większości niesłusznych.