Forum literackie Ogród Ciszy

gdy błękitnieje poranek
i łza umyka spod powiek
kusi jeziora zmyślone
sitowie

gdzieś bezszelestnie przemyka
żuraw bez szans na spotkanie
marząc o czapli wśród wzdychań
bezradnie

tuż przed wieczornym koncertem
tłoczą się żaby w szuwarach
bocian śni stojąc wycieczkę
w tatarak

błękit na fiolet zmieniają
chmury sunące leniwie
gdy zmierzch ci oczy zamyka
z podziwem


.

Sympatyczny obrazek.

Poszedł żuraw obrażony,
„Trudno. Będę żył bez żony”.

Tak mi się skojarzyło.


"bocian śni stojąc wycieczkę
w tatarak "

W tym miejscu z kolei zostałem wybity z rytmu.

Ładny opis rozlewiska od poranku do zmierzchu. Harmonia i brak pośpiechu. Tak to przeczytałem.

Piękny plastyczny obraz
Pozdrawiam

_

Delikatnie skorygowałam wers z żurawiem- chyba bez straty dla plastyczność obrazu dmc,

a mnie się marzy lato i żab kumkanie :), a za oknem ni to zima ni to bógwico, wiec czytam Twój wiersz i liczę na palcach miesiące do wiosny, no!

Latima, jak zawsze czytasz mi w myślach :D

Czytając można zobaczyć albo wyobrazić sobie .
Ciekawe ujęcie i dobra forma .

Z przyjemnością L.G.

Najmniejszej straty, Colett
A jeszcze te wszystkie dźwięki... Pięknie.


_

Ech, w szarym mieście szarą porą takie obrazki... Po prostu wiwisekcja!

Dobrze, że wróciłaś do swoich "safonek".

Pozdrawiam

Jaaki ładny wiersz

O! Jakie cudnie letnie klimaty, gdy za oknem zapomniał ktoś zapalić światło :)

Colett pisze: błękit na fiolet zmieniają
chmury sunące leniwie
gdy zmierzch ci oczy zamyka
z podziwem

Zastanawiam się (mylnie może interpretując) czy nie lepiej wybrzmiało by:

...gdy zmierzch ci oczy zamyka
podziwem

Pozdrawiam