Wniknąć

[Florian Konrad]

autorzy - Florian Konrad i Ewa Kosim

Przyjdzie taka chwila, gdy stwierdzisz, że wszystko się skończyło. To właśnie będzie początek
- Louis L'Amour


nie pytaj, co zrobię, gdy będzie po wszystkim
po co mydlić oczy, lepiej radośnie
zatrzepotać rzęsami, jak słodka idiotka
do księżyca niech wyje ktoś inny
przeorany przez depresję, spleen i inne pogrobostwa

przeszłość jest cieniem, w niej zanika
czerwień z przewagą zieleni (krew, z której
wyrasta trawa? to chcę powiedzieć?
sama nie wiem)

nie myśl, że jak odejdziesz
pęknie nieoszronione lustro

zamknij oczy. lecimy ponad porwanymi
kartkami kalendarzy (nie ma sensu znać dnia
ani godziny, to grozi nerwicą i wrzodami żołądka)

dalej jest spokój. rozbrzmiewający kurant
zetlałe nuty ze starej arii
śmiech pośród kurzu

"patos" - czytam pokraczny napis na szarfie

[maybe]

Pięknie, choć końcowe wersy wnoszą posmak rezygnacji. Ale może tak ma być :)

[Liliana]

Dobry wiersz.

[megi]

Ciekawie. Jedynie ostatni wers z szarfą mną zawahał, sprawił wrażenie jakby doczepionego do już skończonego wiersza.

Motto zabieram, przypomnę sobie kiedy stwierdzę, że wszystko się skończyło.