To

[Zaciekawiony]

To jest tak jak blask księżyca
i przecięte brzytwą oko,
jak w wiklinowym koszu
leżący świeży chleb,
jak tańczące łabędzie nad lustrem wody.

Słychać tym w każdej tajemnicy.
Może znajdziemy w tym skarb,
ukryty w szufladkach czynów,
wysuwających się z rąk i nóg,
nim rozpłyną się nasze zegary,
jak na zapiekance świeży ser.
Jest przeczuciem końca mucha
krążąca wokół złotego jabłka.

To boli tak jak płonie żyrafa.

[Tomasz Kowalczyk]

Wyobraź sobie, że wiersz nie ma tytułu - przecież mieć nie musi. Opisujesz coś konkretnego, ale nie musisz "tego" nazywać. Podmiot liryczny nie musi być w ogóle wymieniony w tekście, u Ciebie zaś jest nim zaimek osobowy. To nie jest dobry pomysł.
Po spójniku "jak" wprowadzającym porównanie nie ma przecinka.
Zwracaj uwagę na dobór słów - sporo jest w wierszu imiesłowów.

Pozdrawiam

[Zaciekawiony]

Ale tutaj właśnie "to" nie jest nazywane.

[Tomasz Kowalczyk]

A gdyby zamiast zaimka uruchomić instytucję podmiotu domyślnego?

[Zaciekawiony]

No nie wiem, jak dla mnie nie ma tu jeszcze nadmiernego zagęszczenia.