czwarta rano

[roztańczona]

jestem tylko ziarnem piasku
nieznaczącą cząstką świata
chwastem wśród kwitnących kwiatów
ćmą co się ukrywa za dnia

jestem łodzią z dziurą w żaglu
popychaną wciąż przez fale
jestem czarną różą wiatrów
tylko gdzieś zgubiłam strzałę

nie potrafię znaleźć drogi
myśli utworzyły pętlę
pod stopami nowe kłody
nie tak ma wyglądać szczęście

stary zegar wybił czwartą
leżę już tak od miesiąca
jeśli kiedyś poznam starość
skończą mi się wszystkie słowa

[Vestka]

Ale piękne metaforki <3
Sliczny utwór

:) jedyna drobna wskazówka, to unikałabym słów tzw. wypełniaczy jak

wciąż

.

Przykładowym zamienniekiem mogłoby być sformuowanie np.

pchaną przez upiorne fale,

albo coś podobnego, co sama sobie wymyślisz :)

Pozdrawiam cieplutko

[roztańczona]

Dziękuję bardzo! Sugestię wezmę sobie do serca, nie zdawałam sobie wcześniej sprawy z tego zabiegu, przychodziło naturalnie :)

[Michael]

Piękny, chociaż smutny wiersz.
Niemniej nie zgadzam się z jednym: nie ma cząstek świata bez znaczeń.

Pozdrowienia.

[Tomasz Kowalczyk]

Roztańczona,
proszę o przestrzeganie Regulaminu - można publikować jeden wiersz dziennie. Pozostałe teksty schowałem w archiwum i będę ujawniał co dwa dni.

Pozdrawiam

[roztańczona]

Roztańczona,
proszę o przestrzeganie Regulaminu - można publikować jeden wiersz dziennie. Pozostałe teksty schowałem w archiwum i będę ujawniał co dwa dni.

Pozdrawiam

Przepraszam, bardzo dawno mnie tu nie było i nie zajrzałam ponownie do regulaminu. Już się nie powtórzy.

[Leon Gutner]

Coś w tym jest.
Leo poczytał ciekawie.
Lubię tę formę.

Z uszanowaniem L.G.

[roztańczona]

Michaelu, Magdo, Leonie, pięknie dziękuję

[maybe]

Za Vestką - piękne metafory :)

[neuroleptyk]

Bardzo ładny wiersz, ale pozbyłbym się jednego jestem, w drugiej strofie, najlepiej drugiego. Łatwo je zastąpić innym słowem